Elk decennium verschijnen er nieuwe tekenfilms die de cultuur van nieuwe generaties bepalen. Na de jaren 70 tot 90 vervolgen we onze nostalgische reis met de vijf must-see cartoons van de jaren 2000.
Minder productief dan de voorgaande decennia, maar in de jaren 2000 werden anime-series ontdekt die klassiekers zijn geworden. Bleach, Beyblade, Nana, Jackie Chan, Archer, Martin Mystère, Kid Paddle, Code Lyoko en anderen hebben hun stempel gedrukt op hun generatie. Maar er zijn er nog meer die we niet mogen vergeten. Hier zijn vijf niet te missen tekenfilms uit die jaren (in alfabetische volgorde).
Death Note (2006)
De allereerste aftiteling van de animatieserie bleef in de originele versie toen deze werd geëxporteerd. Het gebruikt het nummer “the World” uitgevoerd door de metalband Nightmare. De unieke muziek van de anime drukte zijn stempel op de hele generatie, zozeer zelfs dat de muziek van Yoshihisa Hirano en Hideki Taniuchi al na een paar noten herkend kon worden. Het maakte ook een blijvende indruk met zijn ontwerp, met krachtige beelden vol verwijzingen en symboliek. Het beeld van de overdracht van een appel tussen Light Yagami (gevangen in zijn bestaan als mens, zoals de kettingen suggereren) en Ryûk, de shinigami (of god van de dood), komt bij me op en verwijst naar de personages van Eva en de slang in de Bijbel. Op dezelfde manier lijkt een van de laatste beelden Leonardo da Vinci’s Vitruvian Man te weerspiegelen, met de hangende armen en open handpalmen van Light, bovenop de afbeelding van een engel. En niemand kan de allerlaatste beelden vergeten die volgen, namelijk de afgebeten appel die plaats maakt voor de Death Note.
Wat is de Death Note? Het is een Death Note die Ryûk naar de aarde heeft gestuurd om zijn eentonige leven in de shinigami-wereld wat op te vrolijken. Met de Death Note kun je iemand vermoorden als je zijn naam en gezicht maar in je hoofd hebt. Er zijn verschillende regels voor het gebruik ervan. In principe wordt degene die het notitieboekje vindt de nieuwe eigenaar en kan hij de oude zien en met hem praten. Zo komen Light en Ryûk met elkaar in contact. Voor elke te doden persoon mag je de doodsoorzaak bepalen, op voorwaarde dat die binnen de komende 23 dagen plaatsvindt. Je hebt veertig seconden om de doodsoorzaak op te schrijven, anders wordt het standaard een hartstilstand. Als je de doodsoorzaak specificeert, krijg je extra tijd om de details in te vullen. Zonder op alle andere details in te gaan, willen we er alleen op wijzen dat je met de hand in het notitieboekje moet schrijven, anders werkt de actie niet.
Naast de muziek sprak het hele principe rond het notitieboek en de anti-held die het gebruikt aan. Bovendien bevat de serie een confrontatie tussen onze antiheld en L. De twee geesten, overigens briljant, spelen een soort schaakspel in deze fantastische thriller. Elk heeft zijn eigen visie op gerechtigheid. Het script zit erg goed in elkaar en niets wordt aan het toeval overgelaten, zelfs het slimme einde niet. Ook visueel heeft de anime zijn stempel gedrukt, of het nu gaat om Ryûk met zijn herkenbare postuur en gezicht, de beroemde rode appels waar de shinigami zo van smult, de interventie van Misa en Rem of verschillende passages met composities vol betekenis.
Zijn oorsprong
De animeserie is, net als vele andere, een bewerking van de gelijknamige manga. Deze werd in 2003 gemaakt door scenarist Tsugumi Ōba en striptekenaar Takeshi Obata. Door de kwaliteit en het succes van de manga kreeg Madhouse de kans om er een animatieserie van 37 afleveringen van te maken. Het is een korte serie, zeker vergeleken met de langlopende series die zelfs na tien of twintig jaar nog doorgaan, maar het heeft wel de verdienste dat er een echt einde aan de plot komt. Voor de goede orde, het werd geregisseerd door Tetsurō Araki.
De projecten die volgden
Aangezien de muziek van de anime erg belangrijk is, kunnen muziekliefhebbers deze verkrijgen via OST’s die zijn uitgebracht op cd en vinyl. Iets voor 2010 (tussen 2007 en 2009 in Japan, vanaf 2009 in Europa) werden er ook twee avondvullende animatiefilms uitgebracht. Dit waren twee films met de titel Death Note Relight, de eerste ondertiteld Vision of God (La vision d’un Dieu sur le marché francophone) en de tweede L wo Tsugu Mono (La Relève de L sur le marché francophone). Beide bieden een hervertelling van de serie in een veel beknoptere versie.
Naast animatie heeft Japan ook verschillende live-actiefilms uitgebracht. De eerste twee werden in 2006 uitgebracht en geregisseerd door Shûsuke Kaneko met een scenario van Tetsuya Oishi. De derde film, L: Change the World, werd geregisseerd door Hideo Nakata en richt zich op het personage van L, terwijl het een oorsprongsverhaal geeft aan een ander hoofdpersonage uit de manga. In 2015 kreeg de serie een live-action reboot. Het jaar daarop volgt een webserie van drie afleveringen, ook in live-action, die fungeert als prequel op de film Death Note: Light Up the New World, die de gebeurtenissen na de confrontatie tussen Light en L vertelt.
Eindelijk was het Netflix dat in 2017 met een Amerikaanse live-action adaptatie kwam, geregisseerd door Adam Wingard. Helaas overtuigde deze niet. Zou dit het vervolgproject in gevaar kunnen brengen? We kunnen het niet met zekerheid zeggen, maar we moeten toegeven dat het project al iets meer dan drie jaar geen teken van leven meer vertoont. Naast romanadaptaties en drie manga’s die als one-shots (losse delen) zijn uitgebracht, hebben Japanse gamers drie videogame-adaptaties van de licentie kunnen ontdekken. Helaas bleven deze titels beperkt tot Japan en verschenen ze alleen op de Nintendo DS.
Naruto (2002)
“Twaalf jaar geleden terroriseerde een vossendemon met negen staarten het land. Zijn staarten waren zo krachtig dat een enkele beweging van een van hen bergen omver kon werpen en getijden op kon wekken”. Met deze woorden begint de allereerste aflevering van Naruto. De aftiteling begint met Naruto’s geboorte en springt vervolgens terug in de tijd om een jongetje te laten zien dat kattenkwaad uithaalt. Dit alles wordt gevolgd door de opening credits op de achtergrond. Deze staat bekend om het nummer R*O*C*K*S waarvan de tekst, geschreven door Mastuo Yukio, werd uitgevoerd door Hound Dog.
Zijn afkomst
Zijn oorsprong
Drie jaar voordat de tekenfilm verscheen, werd Naruto geboren op de pagina’s van Weekly Shonen Jump door Masashi Kishimoto. De manga zou 72 delen gaan tellen. Net als bij Dragon Ball en Dragon Ball Z, zal de anime adaptatie worden verdeeld in twee series met verschillende namen. De eerste, Naruto, duurt 220 afleveringen en gaat verder waar de manga ophield toen de held 12 of 13 jaar oud was. De tweede, Naruto Shippuden, speelt zich drie jaar later af en duurt 500 afleveringen. Na een snelle optelsom betekent dit dat je 720 afleveringen moet kijken om de volledige manga adaptatie te krijgen. Natuurlijk zijn verschillende afleveringen niet aangepast aan de papieren versie en vullen ze de verhaallijn aan. Dit is te wijten aan het feit dat de publicatie van de manga niet zo snel vorderde als de productie van de anime.
In ieder geval is het een echt succes. Lezers en kijkers worden verliefd op deze jonge ninja die er alles aan doet om zijn dromen te verwezenlijken, zelfs als het leven roet in het eten gooit. Het succes is ook te danken aan de enscenering van de gevechten, het verhaal dat op emotionele vezels speelt en het universum van deze nekketsu dat onder andere al het mooie van vriendschap en doorzettingsvermogen laat zien.
De projecten die volgden
Na de originele manga kreeg de serie een one-shot, Naruto Gaiden, een manga die zich richt op Sarada op zoek naar de identiteit van zijn ouders. Het was bedoeld als een brug tussen Naturo en het vervolg dat in 2016 verscheen, Boruto: Naruto Next Generations. Zoals de titel al doet vermoeden, volgen we de nieuwe generatie ninja’s onder leiding van Boruto, Naruto’s zoon. De serie bestaat uit 22 delen en wordt nog steeds uitgegeven. Ondertussen zagen twee spin-offseries het levenslicht in 2023, namelijk Sasuke Retsuden en Konoha Shinden.
Natuurlijk zijn er sinds 2003 ook verschillende films, OVA’s en twee middellange films verschenen. De meest recente zijn The Last: Naruto the Movie en Boruto: Naruto the Movie, uitgebracht in respectievelijk 2014 en 2015 in Japan (2015 in Europa). Er zijn ook andere projecten tot leven gekomen, waaronder een twintigtal romans, een ruilkaartspel (tussen 2003 en 2013) en een hele reeks videogames. We gaan ze niet allemaal opnoemen, maar de Naruto Shippuden: Ultimate Ninja Storm-serie is zeker een van de hoogtepunten. We kunnen hier ook de twee Ubisoft-games aan toevoegen, Rise of a Ninja en The Broken Bond, die de verdienste hadden dat ze visuals met respect voor het originele werk, graphics van hoge kwaliteit en een verleidelijke sfeer boden.
Vorend project
Naast de voortdurende continuïteit van de Boruto manga, is het belangrijkste aankomende project niemand minder dan een live-action speelfilm. De film, die wordt verzorgd door Lionsgate, werd aangekondigd in 2015 en negen jaar later is de hoop dat de film het levenslicht zal zien weer aangewakkerd. Tenminste, dat blijkt uit een interview met Tasha Huo gegeven aan Entertainment Weekly waarin we leren dat het “script compleet is”.
Titeuf (2001)
Een opzwepende score van Terry J. Neale en Rick Mulhal, een jongen met een iconische gele streep die knipoogt voordat hij een striptease doet, een “Het is niet eerlijk” die weerklinkt, een paar geluidseffecten… Zonder twijfel staan we inderdaad voor de eerste aftiteling van Titeuf. Op het eerste gezicht gaat het over een achtjarige jongen die veel kattenkwaad uithaalt. Maar de licentie gaat dieper dan dat en laat op een originele manier zien hoe het leven wordt gezien door de ogen van de allerkleinsten. Het begrijpen van de wereld om hen heen, op een leeftijd waarop grote veranderingen plaatsvinden, is complex. Vriendschappen, respect voor anderen, begrijpen hoe iemand in elkaar zit, seksualiteit, enz. zijn allemaal thema’s die aan bod komen en waarmee zowel de jongsten als de minder jongsten zich kunnen identificeren.
Zijn oorsprong
Voordat Titeuf een animatieserie is met 326 afleveringen, geproduceerd tussen 2001 en 2017, is het eerst en vooral een stripverhaal van Philippe Chappuis, beter bekend als Zep. Deze is niet erg jong, want het eerste deel verscheen in 1992. In een interview met Le Monde vertelt Zep over zijn relatie met Titeuf, die een beetje toevallig ontstond naar aanleiding van geluiden van een schoolplein verderop in zijn atelier. Hij zegt dat dit hem in staat stelde zijn kindertijd te herontdekken. Het eerste storyboard was een soort dagboek dat hij jaren later zou invullen. Humor stelde hem in staat om bepaalde situaties te ontzenuwen en een vleugje lichtzinnigheid toe te voegen. Hij vertelt in feite hoe hij de kans die Jean-Claude Camano (uitgeverij Glénat) hem gaf, voorbij had kunnen laten gaan, waardoor hij kon komen waar hij nu is.
De projecten die volgden
Naast een bewerking tot romans voor kinderen vanaf zes jaar, heeft Titeuf ook het recht gekregen op een verfilming. Deze film, Titeuf, de film genaamd, werd in 2011 uitgebracht om de tiende verjaardag van de serie te vieren. Er zijn ook een dozijn videospellen uitgebracht. De meeste daarvan zijn min of meer doorsnee gezelschapsspellen, waarvan de eerste in 2001 werd uitgebracht op de Game Boy Color en de laatste, Titeuf Mega Party, in 2019 op recentere media.
Het afgeleide product dat we ons daarentegen het meest herinneren is ongetwijfeld De Gids over Seks en Zo, een boek waaraan Zep samenwerkte met Hélène Bruller. Het verscheen in hetzelfde jaar als de animatieserie en stelde jongeren in staat om met humor en een ontspannen houding alle thema’s rond seksualiteit aan te pakken. Het was een echt educatief hulpmiddel dat ouders konden (en kunnen) gebruiken om dit vaak gevoelige onderwerp, dat voor sommigen ongemakkelijk kan zijn, aan te pakken. Overigens heeft deze laatste het recht gekregen op een verbeterde heruitgave in 2020.
Totally Spies! (2001)
Hoewel dit een Franse productie is, is de eerste aftiteling van Totally Spies! in het Engels. Een pluspunt om het exporteren te vergemakkelijken. De beelden werden begeleid door het nummer Here We Go van Moonbaby. De aftiteling is erg dynamisch en onstuimig en introduceert de drie hoofdpersonages, eerst in hun alledaagse leven en daarna in hun leven als spion. Het is een kans om een glimp op te vangen van de avonturen die de kijkers te wachten staan, tussen meisjesavondjes uit en hachelijke missies waarbij een flink aantal gadgets wordt gebruikt.
De oorsprong
Deze animatieserie is een originele creatie van het duo Vincent Chalvon-Demersay en David Michel, die iets later bekend zijn geworden door de Italiaanse strip Martin Mystère om te zetten in een animatieserie. Grappig genoeg, zoals de originele Engelse credits suggereren, maakte de Franse serie niet zijn debuut in Frankrijk. Je moet de Atlantische Oceaan oversteken om de eerste uitzending te vinden. Zoals je al hebt begrepen, sprak de serie aanvankelijk jonge Noord-Amerikaanse kijkers aan. Pas een jaar later, in 2002, was de serie te zien op Franstalige tv-toestellen, voordat hij werd uitgezonden in verschillende andere landen, waaronder België. De serie wordt nog steeds uitgezonden (seizoen 7 dit jaar) en is verlengd voor seizoen 8.
Drie vrouwen die onderzoek doen namens een bureau en opdrachten aannemen van een man, klinkt dat bekend? Charlie’s Angels natuurlijk! De serie uit 1976 was een inspiratiebron voor de creatie van Totally Spies. Desondanks steekt de tekenfilm de draak met tienerclichés, zoals het personage Mandy, en de clichés van spionagefilms en -series. Het wordt allemaal met veel humor gedaan. De dialogen zijn goed geschreven en de avonturen voelen heel modern aan door het gebruik van een flink aantal gadgets (zoals in James Bond bijvoorbeeld).
Als ze niet winkelen of schoonheidsbehandelingen krijgen, trekken de drie vriendinnen Sam, Alex en Clover hun huidstrakke jumpsuits aan om op onderzoek uit te gaan. De situaties zijn vaak komisch, net als Jerry, de baas van de WOOHP (geheime organisatie voor de bescherming van de mensheid), hen oproept. Het is altijd een verrassing, dankzij een slim systeem. Avontuur, actie, alledaagse thema’s, gadgets (waaronder de beroemde laserlippenstift), alle ingrediënten zijn aanwezig om een boeiende spionageserie af te leveren.
De projecten die volgden
Naast dvd’s met een paar afleveringen van één seizoen (zoals Totally Versailles, dat de laatste twee afleveringen van seizoen 6 bundelt), kreeg de licentie in 2009 vooral het recht op een echte film met de ondertitel How It All Began. Zoals de ondertitel al suggereert, gaat de film terug naar de oorsprong van ons trio spionnen om hen een origin story te geven. Hierdoor kunnen kijkers ontdekken hoe deze drie middelbare schoolmeisjes elkaar ontmoeten en zo vriendinnen en spionnen worden.
Hetzelfde jaar ontwikkelde het creatieve duo een spin-off serie, The Amazing Spiez! Daarin draait het nog steeds om spionage en missies voor de WOOHP. Het verschil is dat de middelbare schoolmeisjes zijn vervangen door drie broers en een zus, die alle vier jonger zijn, waarbij Lee, de oudste, “slechts” 13 is. Deze nieuwe serie is duidelijk bedoeld om de licentie open te stellen voor een breder, in dit geval jonger, publiek.
Naast boeken en een heleboel spin-offproducten heeft de licentie ook het recht op zijn spin-offs in videogames. Dit begon in 2005 met een spel met dezelfde naam op de Game Boy Advance. Daarna was het vooral de Nintendo DS die een aantal titels bood, variërend van actie/avontuur tot gezelschapsspellen. Helaas blonken deze niet echt uit. Er was echter één originele titel: Totally Spies! My Secret Agenda van Ubisoft. Dit spel, dat in 2009 werd uitgebracht voor de Nintendo DS, had de vorm van een digitaal dagboek met advies van de drie heldinnen.
Aankomende projecten
Twee projecten zitten momenteel in de pijplijn. Het eerste, en meest concrete, is een actievideogame van Microids en Balio Studio (de Belgische studio achter Les Sisters, Titeuf Mega Party, Fort Boyard…) die eind oktober moet uitkomen. Het heet Totally Spies! Cyber Mission. De tweede is een project ontwikkeld door Amazon voor Prime Video. Het wordt een live-action serie geproduceerd door Will Ferrell, Jessica Elbaum en Alix Taylor. Helaas moet je nog even geduld hebben, want het project is onlangs officieel gemaakt, in juni 2024 om precies te zijn.
Yu-Gi-Oh! Duel Monsters (2000)
“Jij bent aan de beurt! Yu-Gi-Oh… Het is du-du-duel tijd!”. De eerste Franstalige openingscredits van Yu-Gi-Oh! waren niet per se erg gevarieerd qua gebruikte woorden. Desalniettemin had de openingssequentie een paar memorabele muzieknoten en benadrukte het alle hoofdingrediënten van de licentie. De eerste aflevering begon met een klassikale fase waarin Yûgi Muto zijn vriend Joey Wheeler de regels van het kaartspel leert. Het is een kans voor de kijker om te begrijpen waar hij aan begint voordat hij de bezienswaardigheden gaat bekijken met een uitstapje naar de winkel van de opa van onze hoofdrolspeler… Om de beroemde Witte Draak met blauwe ogen te bewonderen.
.
Dan ontwikkelt het verhaal zich, met antagonisten en nieuwe kaarten, waaronder Exodia de Vervloekte of de drie Egyptische goden Slifer de Hemeldraak, Obelisk de Kweller en de Gevleugelde Draak van Ra. Het recept is ook gekruid met magie en mystiek, gecombineerd met moderne technologie die de kaarten tot leven kan brengen tijdens confrontaties. Alle personages hebben ontwikkelde verhalen, de vriendschapsbanden zijn levendig en de ontdekking van nieuwe kaarten en de strategieën die je moet inzetten om te spelen is boeiend. Het recept werkt.
Hoe het tot stand kwam
De licentie ontstond in de tweede helft van de jaren 90. Zoals bij veel populaire anime-series is het ontstaan uit een gelijknamige manga, in dit geval van Kazuki Takahashi. Er zijn 38 delen verschenen tussen 1996 en 2004. Ze gaven aanleiding tot twee afzonderlijke animatieseries. De eerste werd geproduceerd door Toei Animation, dat de eerste zeven delen van de manga bewerkte tot 27 afleveringen die in zes maanden exclusief in Japan werden uitgezonden. Daarom houden we hier niet echt rekening mee en belichten we in plaats daarvan de tweede reeks, met als ondertitel Duel Monsters. Deze serie werd overgenomen door Gallop en begon in 2000 in Japan. De serie neemt het hele verhaal van de manga over, van deel 8 tot het laatste. De oorspronkelijke reeks duurde vier jaar en werd ondertussen internationaal geëxporteerd.
De projecten die volgden
Hoe vreemd het ook mag lijken, het Amerikaanse bedrijf 4Kids Entertainment (westerse distributeur) gaf de Japanse studio Gallop, die sinds 2000 verantwoordelijk is voor de anime-serie, de opdracht om een spin-offserie te produceren die nooit in Japan is uitgezonden. De serie heet Yu-Gi-Oh! Capsule Monsters en bestaat uit 12 afleveringen.
Hoewel de originele manga een echt einde heeft, heeft dat andere projecten niet tegengehouden, afgezien van de US-only special. Op papier was er Yu-Gi-Oh! R in 2004 en Yu-Gi-Oh! Zexal, dat werd bewerkt tot een animatieserie. Aan de andere kant zijn Yu-Gi-Oh! GX en Yu-Gi-Oh! 5D’s twee animatieseries die zijn bewerkt tot manga. Tussen 2014 en nu zijn er nog vier andere animatieseries uitgekomen, waarvan de laatste Yu-Gi-Oh! Go Rush!! is, die in 2022 is uitgekomen en nog steeds wordt uitgezonden.
Door het concept van de licentie was een adaptatie voor een videogame onvermijdelijk. Per slot van rekening kreeg zelfs Pokémon zijn eerste op kaarten gebaseerde videogame met de Trading Card Game op de Game Boy. In Yu-Gi-Oh! manipuleren de personages de kaarten, de kaarten zijn al gemaakt en de regels zijn al vastgelegd, dus we hoefden alleen maar alles om te zetten. We kunnen wel zeggen dat Konami, die de rechten heeft opgeëist, hiervan heeft geprofiteerd en sinds 1998 zo’n vijftig titels heeft uitgebracht.
Het heeft geen zin om ze allemaal op te noemen. We kunnen echter wel de meest opvallende noemen: Yu-Gi-Oh! Duel of Darkness voor Game Boy Color, Yu-Gi-Oh! Forbidden Memories voor PlayStation en de verschillende 5D’s-adaptaties. Hieraan kun je Legacy of the Duelist toevoegen: Link Evolution (PC, PS4, Switch, Xbox One) en de meest recente, Master Duel, die beschikbaar is op alle huidige platforms. Wat het speciaal maakt, is dat het free-to-play is. Je kunt het dus gratis downloaden in de veilige wetenschap dat je spelgegevens van het ene medium naar het andere kunnen worden overgezet, zodat je verder kunt spelen op welk platform je ook speelt.