De Poolse studio Vixa Games heeft onlangs een nieuw spel uitgebracht. Zoals gewoonlijk wilde het graag een ander genre verkennen. Deze keer worden we getrakteerd op een survival-horror die zich afspeelt in een Lovecraft-universum. Op papier iets om fans van Cthulhu blij mee te maken.
We hoeven Howard Phillips Lovecraft niet meer te introduceren. Deze beroemde Amerikaanse schrijver was een specialist in horror. In het bijzonder creëerde hij de mythe van Cthulhu, een universum dat veel andere makers uitbuiten in hun producties. En net zo goed heeft Vixa Games zich door zijn werk laten inspireren om een 2D survival-horror met een vleugje management te bieden. We gaan naar Alaska in de jaren 60 om Carter te ontmoeten. Terwijl alle werknemers van de PRISM-organisatie het bevel krijgen om te vertrekken, blijft Carter achter en vecht hij tegen mysterieuze wezens terwijl hij de overlevenden probeert te redden. Met zijn gepolijste wereld en handgetekende visuals zal Edge of Sanity fans van het genre zeker aanspreken. De soundtrack is niet te verslaan en biedt scores die bij de actie passen. Als de lichten beginnen te flikkeren of monsters verschijnen, veranderen de tonen en wordt er alles aan gedaan om een griezelige sfeer te creëren. Toegegeven, in dit opzicht is het een succes. Aan de andere kant vinden we het jammer dat de omgevingen nogal beperkt zijn qua variatie, net als de bestiarium.
Je zou het op het eerste gezicht niet denken, maar onze lieve Carter is nogal spraakzaam. Het is leuk en helpt je om meer te leren, terwijl het het verhaal wat consistentie geeft. We willen tenslotte weten hoe het afloopt en de ontwikkelaars slagen erin om ons een uur of tien scherp te houden. Kortom, naarmate we vorderen in het spel, ontmoet ons personage overlevenden met wie hij kan praten. Hij weet ze zelfs over te halen om met hem mee te gaan naar het kamp. Dit is simpelweg de hub van de game, waar je grondstoffen beheert en je expedities voorbereidt voordat je ze de kaart op stuurt. Als het op overleven aankomt, moet je rekening houden met een managementaspect. Simpel gezegd is het kamp vrij standaard. Het bestaat uit een paar belangrijke punten, waaronder een voorraadkast, een watertank, een tent om in uit te rusten en een werkbank. Deze punten zijn essentieel voor het produceren van grondstoffen, het herstellen van hitpoints, het opslaan van verzamelde voorwerpen of het knutselen van voorwerpen.
Resources staan centraal. Ze zijn zelfs essentieel om verder te komen in het spel. Het is bijvoorbeeld een goed idee om benzine te verzamelen voor je lamp. Maar het is ook van vitaal belang om water en voedselrantsoenen te verzamelen. Deze twee elementen zijn essentieel om het moreel van de troepen hoog te houden. Elke overlevende heeft recht op zijn eigen rantsoenen, in de wetenschap dat hij er elke dag één van eet. Als hij niet genoeg heeft, wordt zijn moreel aangetast. Als het negatief wordt, na een kleine tolerantiedrempel, is de dood zeker. Je moet er dus altijd voor zorgen dat je je grondstoffen goed verdeelt en vooral dat je ze verzamelt. Wees gerust, als dit in het begin een beetje moeilijk lijkt, is het mogelijk om het probleem snel te omzeilen. Het enige wat je hoeft te doen is overlevenden toewijzen aan bepaalde posities en ze upgraden. Dit geeft toegang tot andere crafting-schema’s of felbegeerde grondstoffen. Natuurlijk kun je in de normale modus op verschillende manieren opslaan, van automatisch tot handmatig. Dit is essentieel als je een paar dagen terug wilt kunnen gaan als dat nodig is. Dan blijft de optie over om te kiezen voor de ultieme overlevingsmodus, waarbij je alleen de automatische opslag van het begin van de dag bewaart.
De tweede fase van het spel is verkenning. Hiervoor ga je gewoon naar de kaart om de mogelijkheden te bekijken. De kleine subtiliteit is dat je de verkenning soms aan een overlevende moet toevertrouwen om twee missies vrij te spelen die gericht zijn op het terugvinden van specifieke grondstoffen. Voor de rest ligt de nadruk op het vinden van overlevenden en natuurlijk op het benutten van de mogelijkheid om andere grondstoffen te verzamelen. Vergeet niet om ze op te slaan in het kamp, want je rugzak raakt snel vol. Hoewel de sfeer nog steeds erg aangenaam is, met een aantal echt goede landschappen en een steeds groter gevoel van horror, moet worden gezegd dat de gameplay snel in cirkels ronddraait. Je gaat van de ene ‘kamer’ naar de andere, activeert liften, gebruikt ladders (of vergelijkbare systemen), opent dozen en probeert informatie te verzamelen als die beschikbaar is. Dan zijn er nog de vijanden in de zones. Voor het grootste deel kunnen de kleinere vijanden gemakkelijk worden uitgeschakeld met de beschikbare wapens, waaronder een mes, bijl en stenen. Omdat sommigen bang zijn voor licht, wordt de lamp van onze held een wapen, zodat hij bijvoorbeeld geen schakelaars hoeft te activeren of vuurpijlen hoeft af te vuren.
Wat grotere vijanden betreft, je kunt proberen ze te verdoven door op hun hoofd te richten, maar het is beter om je een paar seconden te verstoppen op de plekken die daarvoor zijn voorzien. Met een minimum aan studie van de basisroutines is het vrij eenvoudig om ze te ontwijken. Soms moet je een val gebruiken, door hem in je tas te stoppen of door een speciaal mechanisme te activeren. Maar laat hem niet te snel afgaan, want dat kan het einde betekenen. Gelukkig eindigt de dood van de held alleen de dag (in tegenstelling tot de dood van alle overlevenden, die het spel beëindigt). Als straf ben je nog steeds kwijt wat je hebt verzameld. Helaas, zelfs als er een paar elementen worden geïntroduceerd naarmate je vordert, is het nog steeds veel te weinig om de gameplay te vernieuwen.
Dus moeten we missies aan elkaar rijgen, keer op keer, met een gevoel van herhaling dat maar al te snel intreedt. Bovendien is het richtsysteem niet per se optimaal, vooral in het heetst van de strijd. Soms vergeet je zelfs te letten op de geluiden die door je bewegingen worden veroorzaakt, die op het scherm worden aangegeven door een kleine cirkel waarvan de straal het bereik van de geluiden aangeeft. Gelukkig hebben de ontwikkelaars een element toegevoegd dat het spel wat pittiger maakt: trauma. Het spel bevat stressmanagement. Dit wordt weergegeven door een balk die zich vult afhankelijk van de situatie of wanneer je wordt aangevallen door een monster. Na verloop van tijd speel je trauma’s vrij die een bonus of een straf opleveren. Het systeem is behoorlijk slim en vereist dat je je meter in de gaten houdt, rust om hem te laten zakken of, in sommige levels, een speciale structuur gebruikt. Net als de nachtmerrieachtige visioenen voegt dit iets toe aan de sfeer. Genoeg om toe te geven aan de verleiding als je bedenkt dat het spel nog geen €20 kost.
Conclusie
Vixa Games slaagt erin een 2D survival-horror te bieden met een aantal sterke punten. Het meest in het oog springend is de art direction, gesublimeerd door handgetekende visuals. Het is prachtig en de belichting is goed geregeld om de intensiteit van de situaties te variëren. De muziek begeleidt de actie perfect, versterkt de sfeer en houdt ons net zo in de ban als de Cthulhu-mythe zelf. Met zijn lage prijskaartje en ongeveer tien uur op de klok zal Edge of Sanity zeker zijn publiek vinden, vooral omdat je er duidelijk op gebrand raakt om het verhaal tot op de bodem uit te zoeken. Helaas is niet alles rozengeur en maneschijn. Ondanks enkele inspanningen, waaronder het goed uitgedachte traumasysteem, draait de gameplay al snel in cirkels rond. Elke dag ziet er uiteindelijk min of meer hetzelfde uit en het spel gaat bijna mechanisch vooruit. Bovendien is er een zekere onnauwkeurigheid in het richten en zijn er passages die je een keuze lijken te geven maar vereisen dat je die op het juiste moment maakt. Desondanks kunnen fans van het Lovecraft-universum hier hun hart ophalen.
Edge of Sanity
Pros
- Geslaagde Lovecraftiaanse sfeer
- Visueel is het zeer te waarderen
- Kwaliteit soundtrack
- Interessant traumasysteem
- Kijk uit voor overlevenden
Cons
- Het snel ontwikkelen van het kamp vergemakkelijkt de progressie
- Gameplay snel repetitief
- Een richtsysteem dat aanpassing behoeft
- Geen afwisseling (omgevingen, bestiarium)