Net als wij heb jij deze leuke FPS waarschijnlijk gemist toen deze in 1995 uitkwam. Het moet gezegd worden dat het spel werd uitgebracht op een console die maar matig succesvol was: de 3DO.
Ziggurat Games heeft een andere weinig bekende prod’ gekozen als onderwerp voor zijn nieuwste remaster. De studio, die de afgelopen jaren een groot aantal legendarische FPS’en nieuw leven heeft ingeblazen, heeft dit keer ingezet op een weinig bekende kleine FPS die destijds op 3DO en later incidenteel op PC werd uitgebracht. Killing Time is een van die klassiekers uit zijn tijd, die niet het succes had van Doom, Quake of Wolfenstein. Er was oorspronkelijk een PSX-versie gepland, na het succes van 3DO, maar deze zou worden geannuleerd.
Net als Po’ed of Powerslave Exhumed is Killing Time dus een van die “vergeten” FPS’en die een comeback maken dankzij de passie van de ontwikkelaars bij Nightdive. En hoewel het misschien niet de game van het jaar is, zal deze heruitgave van de titel toch een verdomd goede verrassing zijn voor FPS-fans. Want de facto is Killing Time zo’n game die buiten de gebaande paden treedt.
Ten eerste, wat sfeer betreft, worden we ondergedompeld in het hart van de jaren 30, in de schoenen van een student Egyptologie die, tegen beter weten in, terechtkomt in het hart van een merkwaardige affaire in een afgelegen landhuis… We zijn ver verwijderd van ruimteschepen en militaire kampen, en het spel aarzelt niet om de originaliteitskaart te spelen met zeer duistere buitensettings en luxueuze binnensettings. Het tweede onderscheidende kenmerk van het spel is de opbouw. Dit is geen spel verdeeld in levels, maar een open wereld. Alles wordt in één keer uitgespeeld en om verder te komen moet je elk deel van het eiland verkennen. Wat de bestiarium betreft, kun je een paar verrassingen verwachten in de vorm van gemuteerde eenden, clowns en tweekoppige honden. Killing Time gaat een beetje op een zijspoor en heeft een zeer vermakelijke kant.
Het eerste uur van de gameplay is echter niet erg voor de hand liggend, want je moet de mechanica van het spel leren begrijpen en vooral leren hoe je verder komt, want hier worden de doelen niet duidelijk gepresenteerd en moet je vaak doelloos over het eiland dwalen. Dit is typisch zo’n spel dat je het beste met een oplossing kunt spelen. Niet iedereen zal dit concept echter kunnen waarderen…
Voor de rest is dit echter een vrij klassieke old-school FPS. Het arsenaal is relatief gevarieerd en gaat ook alle kanten op tussen antieke wapens, handwapens en shotguns, de game is bloederig en nogal nors in zijn gameplay met onophoudelijke golven vijanden, en over het algemeen hebben de settings de neiging om snel nogal labyrintisch te worden. Killing Time slaagt er echter duidelijk in om het beste te halen uit zijn actuele, onconventionele universum. Wat de levensduur betreft, die is echter vrij licht: tussen de 5 en 7 uur gameplay.
Op technisch gebied verrast de game ook met zijn “gedigitaliseerde” personages in Mortal Kombat-stijl, die in 2D verschijnen, maar met prachtig gefilmde animaties die ze veel realistischer maken. De game is geremasterd, zij het nogal licht, met ‘hoge resolutie’ personages, verbeterde texturen en soepelere besturing. Het ziet er beter uit dan toen, maar het is nog steeds verre van een remake.
Er zijn echter een aantal handige opties in de instellingen, zoals de mogelijkheid om de skybox in of uit te schakelen, dynamische belichting, texturen met een hoge resolutie en automatisch richten van wapens. Cheatcodes zijn ook aanwezig, maar prestaties en trofeeën zijn geblokkeerd.
Conclusie
Betrekkelijk onbekend, zelfs bij fans van het genre, is Killing Time een retro FPS die alleen al vanwege de gepolijste jaren 30-sfeer, de originele bestiarium en de atypische open-wereldconstructie voor die tijd een moment verdient. Een goudklompje uit het verleden, niet per se makkelijk te verteren vanwege de constructie, maar desalniettemin zeker de moeite waard. Visueel is de game nog steeds erg mooi, met zijn gedigitaliseerde Mortal Kombat-achtige personages. Kortom, voor alle retro FPS-fans heeft Nightdive weer een must-have afgeleverd, zoals gewoonlijk mooi bijgewerkt met een heleboel activeerbare opties om het leven makkelijker te maken en ook grafisch gemoderniseerd, en dat alles voor een zeer nette prijs.
Killing Time Resurrected
Pros
- Leuke gameplay
- Atypische wereld uit 1930
- Leuke bestiarium
- Mooie moderniseringen
- Lage prijs
Cons
- Open wereldstructuur
- Tijdige grafische update
- Lange speelduur (5 tot 7 uur)