Terwijl Bandai Namco de hits al een tijdje aan het opstapelen is, wordt er op sociale netwerken de draak gestoken met haar nieuwste productie. En terecht, want Unknown 9 zou niet meer zijn dan een van de slechtste games van het einde van het jaar.

Met een Meta-score van 62% en een gebruikersscore van 16% op Metacritic is Unknown 9 meteen een van de slechtste games van het einde van het jaar. De eerste productie van de Canadese studio Reflector was niettemin een zeer ambitieus project. Het bedrijf had een transmedia-universum bedacht, omgezet in games, podcasts, stripboeken en romans. Natuurlijk was het de game die het succes van dit universum zou bepalen. En, verrassend genoeg, is het gelukt, want Reflector heeft Bandai Namco weten te overtuigen om mee te gaan in dit avontuur. De uitgever heeft zich achter het Unknown 9-universum geschaard. Met een groot budget, een uitgever achter zich en vooral de wens om zijn licentie op te leggen, had de Canadese studio alle wapens in handen om te slagen in zijn gok…

width= — De platformsequenties zijn lachwekkend.

We gaan niet tegen je liegen, maar zodra het spel opstart, is het meer een koude douche. Het universum van de game wordt ons kort uitgelegd in een film van enkele tientallen seconden, die de basis van het universum moet leggen. Alleen begrijpen we er niet veel van, en de rest van de game zal de poen maar een beetje verspreiden… De Canadese studio heeft veel te groot gedacht met dit ‘transmedia’-project. De game haalt zijn inspiratie uit vele bronnen, waaronder Tomb Raider, Star Wars en vele andere iconische licenties. En zoals je kunt zien, gaat het spel pompeus van start. We kruipen in de huid van een Indiase avonturierster die een man genaamd Vincent achtervolgt. Onze heldin heeft de unieke gave om de Reverse binnen te gaan, een dimensie die met de onze is verweven en die ze kan beheersen om haar tegenstanders te verslaan. Haar krachten trekken echter de aandacht van een factie die de Reverse wil gebruiken om de wereld te beheersen… Een scenario dat niet generieker kan zijn, en dat ook nog eens heel slecht wordt gebracht door een gedateerd verhaal.

Laat je niet misleiden, de krachten van de backhand zijn vooral een slimme enscenering van klassieke aanvallen…

Bij het eerste contact valt ook het andere grote minpunt van het spel op, ondanks dat het ons wordt gepresenteerd als een grote productie. Visueel is het niet geweldig, tussen de onnadrukkelijke gezichten van de hoofdrolspelers, de lege achtergronden en de animaties uit een ander tijdperk. Het voelt als een triple A-game van tien jaar geleden. En de art direction redt het schip niet van de ondergang. Want hoewel India een formidabel cultureel reservoir was voor de wereld van Unknown 9, moet worden gezegd dat de ontwikkelaars de cultuur slecht hebben uitgediept. Dit komt zowel tot uiting in de personages, die gruwelijk hol zijn, als in de dialogen, waarin de Indiase identiteit helemaal niet aan bod komt.

Pad in de hand is het nauwelijks vrolijker. Het is simpel, Unknown 9 is een extreem lineaire game die qua structuur alles heeft van een generieke actiegame: van de vlakke personages tot het ongeïnspireerde levelontwerp tot de rotte pot gameplay. Je gaat alle kanten op zonder iets onder de knie te krijgen. Er zijn platformsequenties die vaag geïnspireerd zijn op Tomb Raider, maar geen enkele uitdaging bieden, loopsimulatorsequenties en actiescènes die iets origineler zijn, maar een groot gebrek aan precisie vertonen. Zoals gezegd heeft je personage verschillende krachten waarmee hij zijn omgeving (een beetje) kan manipuleren. Het is bij lange na niet van het niveau van Psi-Ops of Second Sight, maar er zijn een paar leuke interacties. Je kunt bijvoorbeeld voor een paar momenten de controle over een tegenstander overnemen om hun wapen tegen hun metgezellen te keren, je tegenstanders afleiden door golven te lanceren, jezelf voor een paar momenten onzichtbaar maken, op afstand explosieven activeren, enzovoort, enzovoort.

In de praktijk moet je echter meer een pseudo-infiltratiespel verwachten dat regelmatig naar de klote gaat. In elke spelzone moet je in de schaduwen loeren, in het hoge gras, tegenstanders één voor één uitschakelen en de merkwaardige aanwezigheidsdetectiesystemen uitschakelen. Als je op deze manier speelt, is de uitdaging bijna nihil, dankzij een ontzettend domme AI. Schakel een tegenstander uit voor de ogen van een van zijn metgezellen en hij achtervolgt je een paar meter, waarna hij meteen teruggaat naar zijn ronde zonder op zijn hoede te blijven… Het gedrag van tegenstanders slaat vaak nergens op. Een explosie moet een vijand aantrekken? Pech, de vijand gaat willekeurig de andere kant op… En dit soort voorbeelden kom je gedurende het hele avontuur tegen… Je kunt ook kiezen voor de meer gespierde methode waarbij je je krachten of je vuisten gebruikt om je vijanden uit te schakelen… Dat is iets leuker, maar de handgevechten zijn afschuwelijk simplistisch (slechts één aanvalsknop) en het gebruik van je krachten wordt al snel tergend repetitief. Ondanks een aantal goede ideeën, draait het spel al snel in cirkels rond. Het is echter de moeite waard om op te merken dat er veel moeite is gedaan om het tempo erin te houden, zodat je het hele avontuur aan je pad gekluisterd blijft. Met uitzondering van de eindbaasgevechten, die tot de slechtste in het genre behoren…

Vol goede ideeën is Unknown 9 een fiasco als het op realisatie aankomt, ongetwijfeld de schuld van het gebrek aan ervaring van de studio. Je voelt het aan het extreem simplistische levelontwerp, het AI-management of de vele bugs die je tijdens het avontuur achtervolgen. In plaats van middelen te besteden aan het creëren van een compleet universum, hadden we liever gezien dat de studio ze had gebruikt om de game af te maken. Reflector had erop gerekend dat de ‘diversiteit’ en het ‘rijke universum’ van zijn productie zich zouden onderscheiden. Maar uiteindelijk is het resultaat een soort generieke productie, zonder persoonlijkheid of charme. En bovenal overambitieus. Want de studio heeft zichzelf duidelijk niet de middelen gegeven om een triple-A game af te leveren.

Conclusie

Met Unknown 9: Awakening slaat Reflector de plank mis in de wereld van videogames. De Canadese studio wilde “diversiteit” brengen in een rijk sciencefictionuniversum. Maar de poging draaide uit op een fiasco, met een onsympathiek personage, een hol en onbegrijpelijk universum dat de complexiteit en diversiteit van de Indiaanse cultuur slecht weet te omarmen, en vooral een erg eenvoudige productiestijl. Hoewel Unknown 9 op papier best aantrekkelijk is, is het resultaat erg wisselend, met een aantal zeer goede spelideeën die teniet worden gedaan door middelmatige AI, slecht levelontwerp en een onnauwkeurige besturing.

Unknown 9: Awakening

4.5

Gameplay

5.0/10

Content

3.5/10

Graphics

4.0/10

Soundtrack

6.0/10

Finish