Test – Until Dawn: een geslaagde remaster van een klassieker die slecht verouderd is

Het moet gezegd worden, dit jaar 2024 is een jaar vol exclusives voor zowel Xbox als Playstation. En wat doe je als je niet veel te verkopen hebt? Dan breng je oude exclusives uit in de vorm van remasters of remakes. Laten we in oktober plaatsmaken voor de remake van Until Dawn, een ‘klassieker’ uit het PS4-tijdperk.

Initieel bedoeld om het levenslicht te zien op PS3 en te spelen op de PS Move, was Until Dawn een van de eerste games die het levenslicht zag op PS4. Supermassive Games herzag zijn uitgave en transformeerde de titel in een echte interactieve film. En destijds was het recept een schot in de roos. De game biedt een unieke ervaring: speel als een dozijn verschillende personages in een duister verhaal waarin elke beslissing die je neemt kan leiden tot de dood van een personage. Het is een 100% verhalende game van een nieuw soort, die perfect in de voetsporen treedt van een “Boek waarin jij de held bent.”

De sets zijn mooi gemoderniseerd. De sfeer blijft ongezond tot op het bot.

In feite is het geen verrassing dat Supermassive Games een reeks identieke spellen heeft gemaakt. Eerst met de Dark Pictures-serie, daarna met verschillende losstaande spellen, waaronder het zeer goede The Quarry en het minder memorabele The Casting of Frank Stone. In de loop der jaren is de formule verbeterd. De games zijn filmischer geworden, de personages volwassener en de gameplay is ook wat verfijnder geworden. Laten we eerlijk zijn, Until Dawn mag dan een voorloper in het genre zijn geweest, maar als je de pad in je hand had, verveelde je je vaak dood… De weinige zeldzame scènes waarin je de personages kon besturen, leken op lange wandelingen in de sneeuw, zonder enige verrassing, zoals in de slechtste wandelsimulators. De formule blijft bovendien in grote lijnen hetzelfde als in de andere producties van Supermassive: we kijken nieuwsgierig naar cut-scènes die soms eindeloos zijn, afgewisseld met een paar QTE’s waarin je heel snel moet zijn, korte narratieve keuzes en verkenningssequenties die weinig anders interesseren dan het verzamelen van de beroemde totems die je visioenen garanderen waarmee je gruwelijke sterfgevallen kunt vermijden en de best mogelijke keuzes kunt vinden…

De gezichten zijn volledig herwerkt.

Pad in de hand werkt nog steeds vrij goed, maar je moet toegeven dat het spel verouderd is ondanks de enorme remastering door de studio die verantwoordelijk is voor deze PS5-port. Veel scènes duren lang, gameplaysequenties zijn volkomen zinloos en QTE’s kunnen tergend frustrerend zijn.

Het verhaal is ook behoorlijk verouderd. Hier spelen we als 8 vrienden die zich in een chalet in de bergen bevinden voor een weekend met vrienden. De festiviteiten lopen echter verkeerd af, met de eerste verdachte dood in de groep. De speler moet vervolgens de verschillende personages leiden in omgevingen die misschien weelderig zijn, maar wreed genoeg leven ontberen. Until Dawn heeft alle elementen van een slasher, met schrikmomenten in overvloed, ultrastereotype personages, “klassieke” scènes, bloederige scènes en genoeg mysterie om je tot het einde van het verhaal aan je pad gekluisterd te houden. 9 jaar geleden was het verslavend vermaak en vooral vreselijk verfrissend. In 2024 is het veel makkelijker om de vele kleine minpuntjes van de game aan te wijzen… Te beginnen met de cast, die er op papier erg aantrekkelijk uitziet, maar waar we ons moeilijk aan kunnen hechten, simpelweg omdat de personages nooit worden geïntroduceerd… De meeste personages zijn zo verachtelijk dat we er een kwaadaardig genoegen in scheppen om ze voortijdig te laten sterven. Vanuit narratief oogpunt maakt Until Dawn ook de fout om te proberen zichzelf uit te breiden met nieuwe sequenties die zijn toegevoegd om het scenario beter uit te leggen, maar die uiteindelijk alleen maar het tempo vertragen van een verhaal dat veel te lang aansleept en de neiging heeft om in de tweede helft alle kanten op te gaan. Zozeer zelfs dat een aantal spelers de zaak halverwege ongetwijfeld zal laten vallen, teleurgesteld over de richting van het scenario.

Until Dawn maakt veel knipogen naar horrorklassiekers.

Aan de andere kant is er genoeg om gefrustreerd over te zijn, want sommige personages lijken voorbestemd om hoe dan ook te sterven… De ontwikkelaars hebben een beetje te veel de neiging om hun visie op te leggen door het voor sommigen makkelijker te maken om door te komen en er alles aan te doen om ervoor te zorgen dat anderen sterven, en dat is jammer, want het is heel makkelijk om een QTE te missen in dit spel. Dus ja, het maakt het herspelen wel de moeite waard, maar gezien de lengte van het verhaal weet ik niet of veel spelers zich er weer in zullen verdiepen…

Wij krijgen er een kick van om bepaalde irritante tekens te verwijderen…

Geen zorgen, Until Dawn blijft een verhalende game die van begin tot eind erg leuk is om te volgen. Sterker nog, deze remaster is een prachtig eerbetoon door een hele reeks elementen te moderniseren. Knipscènes, verbeterde framerate (ook al vertraagt deze behoorlijk), nieuwe animaties, achteruitkijkcamera, herwerkte gezichten, herziene belichting – er zit veel werk achter dit alles! Misschien niet genoeg om de volle prijs te rechtvaardigen, maar genoeg om een bezoekje aan de kassa te brengen. Voor degenen die het origineel hebben uitgespeeld, is deze remaster echter niet echt interessant. Vooral omdat Sony geen upgrade van €9,99 aanbiedt zoals bij de Horizon-remaster.

Conclusie

Uitstekend idee van Sony om een remaster uit te brengen van het zeer leuke Until Dawn van Supermassive Games. Er is hier veel aan veranderd: de 3D-modellen van de personages zijn veel mooier, de belichting is herzien, er zijn enkele sequenties toegevoegd, de animaties zijn herwerkt en dat geldt ook voor het uitzicht. Het resultaat is een prachtig bijgewerkt verhalend spel. Maar voor €69,99 betaal je een flinke prijs voor een remaster – niet voor een complete remake. Vooral omdat Until Dawn behoorlijk is verouderd in vergelijking met andere producties van Supermassive Games. De mechanieken zijn bijvoorbeeld veel grover dan in het recentere The Quarry. Het is dus twijfelachtig of iemand die het origineel al heeft uitgespeeld, terug zal gaan voor meer. Maar terwijl we wachten op een mogelijk vervolg, is hier een spel dat de verdienste heeft dat het ons weer in de stemming brengt…

Until Dawn

6.9

Gameplay

5.5/10

Inhoud

6.0/10

Graphics

8.0/10

Soundtrack

8.5/10

Finish

6.5/10

Pros

  • Een mooie modernisering van het origineel
  • Goede cinematografie
  • Mysterie verdiept
  • Soundtrack

Cons

  • Sommige vertragingen
  • Verkocht voor de volle prijs
  • Scenario sleept en botst
  • Characters allemaal onsympathiek
  • Frustreert het spelen

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *