Een kleine vijftien jaar na de oorspronkelijke release is de “Graces”-aflevering van Tales of licence terug in een geremasterde versie. Deze nieuwe versie verandert niet veel, maar maakt het opus wel veel toegankelijker.
Fans van Japanse RPG’s zijn ongetwijfeld bekend met Bandai Namco’s “Tales of”-licentie. De licentie is al sinds 1995 actief en heeft zijn waarde bewezen met talloze afleveringen, waaronder deze Tales of Graces. De titel werd oorspronkelijk in 2009 alleen in Japan uitgebracht op de Wii en kwam drie jaar later eindelijk naar onze kusten met een heruitgave op de PS3. De laatste ging vergezeld van een “f” in de titel om de toevoeging van scripted content aan te geven. De onlangs door Bandai Namco uitgebrachte “Remastered”-versie past dit aan aan de huidige standaarden, maar ook weer niet te veel.
Tales of Graces f begint met een proloog die zich een paar jaar voor de belangrijkste gebeurtenissen afspeelt. Gedurende een paar uur volgen we een belangrijke passage in de kindertijd van de personages die onze heldengroep zullen vormen. Tijdens deze periode ontmoet onze hoofdpersoon Asbel een jong meisje met geheugenverlies en de jonge prins van het koninkrijk Windor, Richard. De personages, die door een aantal gebeurtenissen van elkaar gescheiden zijn, komen elkaar jaren later weer tegen in een gespannen geopolitieke context, en zouden wel eens vijanden kunnen worden. Dan begint een lang en dicht avontuur dat minstens vijftig uur in beslag zal nemen om te doorlopen, en veel meer voor degenen die alles willen doen wat de titel biedt.
Deze aflevering gaat verder op de ingeslagen weg.
Deze aflevering zet de formule voort die de serie zo sterk heeft gemaakt. Tales of Graces f is een Japanse RPG waarin we in de huid kruipen van een kleine groep bonte personages terwijl ze vele locaties doorkruisen op een zoektocht waarbij het lot van de wereld afhangt van hun acties. We passeren dorpen, kerkers en de zeer lineaire zones daartussen, en al deze plaatsen bieden de gelegenheid om een heleboel verschillende quests uit te voeren, of om te zien wat er verder in de verhaallijn gebeurt. Zoals wel vaker het geval is in de serie, wordt er veel aandacht besteed aan de ontwikkeling van de hoofdpersonages en hun relaties, met name dankzij het gebruikelijke systeem van saynètes, korte optionele gesprekken tussen de leden van de groep.
Graces biedt echter een iets andere gameplay dan de afleveringen die eraan voorafgaan. Als we in aanraking komen met een vijand, wordt de confrontatie zoals gebruikelijk in de serie in gang gezet, maar het gevechtssysteem voelt dynamischer en technischer aan. Je kunt combo’s uitvoeren die veranderen afhankelijk van de richting waarin je de stick kantelt. Je moet wel voorzichtig zijn met je middelen, want je hebt ‘chain points’ die je aan elke aanval besteedt en waardoor je tijdelijk niet kunt aanvallen als ze op nul staan. Het spel heeft ook een systeem van titels die je kunt uitrusten en in level kunt brengen om nieuwe aanvallen of stat bonussen te krijgen. Natuurlijk heeft elk speelbaar personage zijn eigen speelstijl die de gameplay radicaal verandert.
Het gevechtssysteem blijkt al snel erg interessant en rijk aan mogelijkheden, ook al duurt het even voordat het echt laat zien wat het in huis heeft. Gevechten kunnen ook met maximaal vier spelers worden gespeeld in lokale multiplayer.
De titel biedt ook een moeilijkheidsgraad die naar wens kan worden aangepast, omdat je bij het starten van een nieuw spel een heleboel voor- en nadelen kunt kiezen die het avontuur kunnen veranderen. Dit idee verlicht een aantal van de zorgen van het originele spel, zoals de kerkers en buitengebieden die niet altijd even interessant zijn om door te spelen, maar die in deze remaster mogelijk veel minder tijd in beslag nemen.
Op visueel gebied is de game een stuk interessanter.
Op visueel gebied doet de titel het goed, maar dat is vooral te danken aan de art-direction uit die tijd, die niet echt verouderd is. Laten we eerlijk zijn, de remastering lijkt in dit opzicht niet erg substantieel te zijn geweest. De titel lijkt veel op de vorige versie, die zelf een bewerking van de Wii-versie was. Het is een beetje merkbaar, vooral in de modellering van de personages en hun soms stijve animaties. Tales of Graces f is echter nog steeds een aangename titel om naar te kijken, dankzij de kleurrijke en charmante omgevingen. Dit alles wordt vergezeld door een zeer memorabele soundtrack, getekend door Motoi Sakuraba, en nasynchronisatie in het Engels en Japans.
De nieuwe functies van deze Remastered-versie zijn helaas schaars. De titel biedt nu automatische saves, de mogelijkheid om schuifbalken weer te geven die de volgende stap in de verhaallijn en quests aangeven, of om gevechten tegen standaardvijanden uit te schakelen, maar ook de aanwezigheid van kostuums die eerder als DLC werden aangeboden.
De nieuwe versie blijft een simpele remaster, die dus weinig nieuwe dingen biedt, waardoor het een titel is die niet aan te raden is voor mensen die de PS3-versie al bezitten. Voor de rest van ons is Tales of Graces f een game die een beetje is verouderd, met name grafisch, maar nog steeds een zeer goed deel in de franchise is dankzij de nog steeds effectieve gameplay, de sympathieke verhaallijn en de memorabele personages.
Conclusie
De afgelopen dagen heeft Bandai Namco een kans geboden om terug te duiken in een van de vele episodes in de Tales of-franchise. Tales of Graces f Remastered is een nieuwe versie van de aflevering die oorspronkelijk is uitgebracht op de Wii en PS3. Volgens de klassieke formule van de Tales of-games dompelt dit opus ons onder in de schoenen van Asbel, een ridder die zijn fouten uit het verleden onder ogen moet zien door oude vrienden op te zoeken. Het avontuur is vrij lang en de verhaallijn is vrij overtuigend, vooral dankzij de hoofdpersonages. Het belangrijkste onderscheidende kenmerk van de titel is het gevechtssysteem, dat breekt met de gebruikelijke gewoonten van de serie om iets nieuws, dynamisch en technisch te bieden. De titel heeft last van een paar problemen, met name een zekere traagheid aan het begin van het avontuur, evenals kerkers die niet erg interessant zijn. Het is ook visueel nogal gedateerd, ondanks een zeer goede artistieke richting die nog steeds werkt. Deze zeer succesvolle episode is terug in een ‘Remastered’-versie waarin een paar dingen zijn rechtgezet en een paar nieuwe opties zijn toegevoegd, maar de nieuwe functies zijn schaars en weinig interessant voor degenen die al bekend zijn met de PS3-versie.
Tales of Graces f Remastered
Pros
- Een zeer goede episode met een paar aanpassingen
- Memorabele personages
- Een zeer geslaagd gevechtssysteem
- De art-direction is nog steeds effectief
- Een zeer goede levensduur
Cons
- Weinig veranderingen
- Altijd een beetje traag om op te starten
- Dungeons niet erg interessant
- Visueel een beetje gedateerd