Harrison Ford en Han Solo hadden iets te maken met het succes van wat misschien wel het werk is met de grootste invloed op de populaire cultuur van de 20e eeuw. Maar het had heel anders kunnen lopen.
Het Star Wars-sterrenstelsel mag dan worden bevolkt door allerlei buitenaardse wezens, maar het grootste deel van de hoofdcast bestaat nog steeds uit mensen en een paar robots, met uitzondering van Yoda en Chewbacca (en Jar-Jar Binks, als je de definitie van “hoofdrol” een beetje oprekt.
Maar het had ook heel anders kunnen zijn. Sterker nog, in de allereerste ontwerpen van de saga was Han Solo een beetje meer… groen en geschubd dan we van hem gewend zijn. In feite werd hij verondersteld een gigantische hagedis te zijn, een lid van een soort genaamd Ureallian of Yourellian (wat, na een paar veranderingen, zal leiden tot het woord “Corellian”, wat Han Solo’s menselijke etnische groep is), en die, overigens, werden verondersteld de natuurlijke roofdieren van de Wookies te zijn.
Er is zelfs een serie stripboeken gebaseerd op het originele Star Wars ontwerp. Onder de titel “The Star Wars” bevatten ze onder andere, in deel 4, de reptielachtige Han Solo, vergezeld van andere vreemde verschillen met de uiteindelijke versie: de republiek is vervangen door een goed keizerrijk, het hoofdpersonage is “Annikin Starkiller” die werd begeleid door een oude Luke, in een mooie rolomkering, enz.