We gaan door met het mixen van nostalgie en ontdekking. Na de jaren 70 en 80 nodigen we je logischerwijs uit om vijf must-see cartoons uit de jaren 90 te ontdekken.
De jaren 90 waren extreem rijk aan nieuwe producties. Dertigers en ouder waren zeer vertrouwd met deze periode, waardoor we series als Sailor Moon, The Space Zinzins, Sonic, Digimon, The Super Nanas, Fly, GTO, Jumanji en vele anderen konden ontdekken. Het was een ingewikkelde selectie, maar hier zijn vijf niet te missen tekenfilms uit de jaren 90.
Batman: De Animatieserie (1992)
Het Warner-logo dat vervaagt tot de lichten van een politieblimp, als lichtgevende ogen die de nacht doorboren… Geen woorden, maar niet te missen noten. De openingscredits van de Batman animatieserie markeerden een hele generatie. In ongeveer een minuut werd de toon voor de serie gezet. Met de actie, de grote Batmobile en het spel van licht en schaduw, tot en met de opname van een paar verwijzingen voor fans, boeide het kijkers in een oogwenk. De naam van de serie werd niet eens genoemd, want je wist op elk moment dat je met Batman te maken had. Als kleine anekdote: het was Dany Elfman die de aftiteling componeerde, gebaseerd op de aftiteling die hij had gemaakt voor de Batman-film van Tim Burton uit 1989.
Oorsprong
Het is niet nodig om de hele ontstaansgeschiedenis van Batman te herhalen. Deze nachtelijke burgerwacht en zakenman die overdag bekend staat als Bruce Wayne werd in 1939 onthuld in het 27e nummer van Detective Comics. Hij kwam uit het potlood van Bob Kane en de pen van Bill Finger. Het personage werd zo beroemd dat hij, na twee Amerikaanse series die in 1943 en 1949 werden uitgezonden, in 1966 zijn eerste live-actieserie kreeg met Adam West in de titelrol. De serie stond bekend om zijn luchtige, humoristische benadering van gevechten, dialogen en kostuums. In datzelfde jaar verfilmde Leslie H. Martinson de serie om tot een speelfilm, opnieuw met Adam West en Burt Ward (als Robin) in de hoofdrollen. Pas in 1989 en een filmproject van Tim Burton kreeg de Dark Knight weer een serieuzere toon. Dit was de basis voor de geanimeerde Batman-serie van Bruce Timm en Eric Radomski. Deze bestaat uit twee seizoenen voor in totaal 85 afleveringen.
Met zijn uitgesproken grafische stijl, decors en andere elementen die doen denken aan de Art Deco-periode, met een voorliefde voor de gotiek en tegelijkertijd moderne elementen voor die tijd, sloeg de serie een donkerdere richting in. De serie was zo succesvol omdat het de meest getrouwe adaptatie van het originele materiaal was. De visuele stijl, de schurken, het schrijven van de personages, die meer diepgang kregen (te beginnen met Mr Freeze), de creatie van Harley Quinn (dankzij Paul Dini) met zo’n fascinerende persoonlijkheid, de heerlijke dialogen – alle ingrediënten waren aanwezig. Daar konden de Engelstaligen nog de nasynchronisatie van Kevin Conroy van Batman en de nasynchronisatie van Mark Hamill van de Joker aan toevoegen. Voor de Franse versie hadden we ook twee grote namen, respectievelijk Richard Darbois en Pierre Hatet.
De projecten die volgden
Het zou veel te lang duren om alle Batman-projecten te bespreken, want er zijn er zoveel geweest. Daarom concentreren we ons op de projecten die op de serie volgen. Om te beginnen werden de winkels overspoeld met afgeleide producten, waaronder speelgoed. Vervolgens moesten we wachten tot 1997, twee jaar na de uitzending van het tweede seizoen, op een direct vervolg. Het heette The New Batman Adventures en introduceerde het personage Nightween. Het lanceerde ook de The Batman Adventures stripboeken.
Om de chronologie compleet te maken, verscheen in 1999 Batman Beyond. Het stuwde het universum van de Dark Knight naar een futuristische wereld en liet ons een oudere Bruce Wayne zien, klaar om de fakkel door te geven aan zijn opvolger, de bekende Terry McGinnis. In de tussentijd werden er twee speelfilms gemaakt, in 1993 en 1998, namelijk Batman: Mask of the Phantasm en Batman and Mr Freeze: SubZero. Het is ook de moeite waard om te vermelden dat de Batman uit de animatieserie een uitstapje zou maken naar de Superman-serie uit 1996 en een rol zou spelen in de uitstekende serie uit 2001 die gewijd was aan de Justice League, allemaal onderdeel van hetzelfde project.
De wereld van de videogames is tot slot ook niet ontsnapt aan verschillende adaptaties, waaronder het Game Boy-spel Batman: The Animated Series in 1993. Van de meest opmerkelijke titels noemen we het slechte Batman of the Future: Return of the Joker (PlayStation en Nintendo 64), de originaliteit van het racespel Batman: Gotham City Racer (PlayStation – 2001) of, aan de meer succesvolle kant, The Adventures of Batman and Robin (Mega Drive in 1994 met een adaptatie in 1995 op SNES en Game Gear) en Batman: Vengeance (2001 tot 2002, afhankelijk van het medium, het spel debuteerde op PS2 en GBA voordat het op GameCube, Xbox en PC terechtkwam).
De avonturen van Kuifje (1992)
Ook hier geen tekst, maar wel een iconische soundtrack met direct herkenbare noten. Het resultaat van de samenwerking tussen Jim Morgan, Tom Szczesniak en Ray Parker (niet te verwarren met Ray Parker Jr., de componist van Ghostbuster), was de perfecte begeleiding van een beeld dat een eerbetoon was aan het originele medium. Na een paar seconden van geanimeerde tekenfilmpanelen en een sprong die de hele breedte van het scherm in beslag nam, toonde de aftiteling Kuifje, het blonde personage met de beroemde puffball, en zijn trouwe hond Bobbie die voor de niet minder iconische gele cirkel op een zwarte achtergrond renden, met de schaduw van de verslaggever erin gegraveerd. Vervolgens tonen de afbeeldingen een paar passages die doen denken aan de albums, terwijl de nadruk ligt op de terugkerende personages.
Zijn afkomst
Wie in België kent Kuifje niet? Deze creatie van Hergé (echte naam Georges Remi) zag begin 1929 het levenslicht in Le Petit Vingtième met Kuifje in het Land van de Sovjets, een openlijke kritiek op het communistische regime. Het werd gevolgd door Kuifje in Congo, bekend om zijn pro-kolonialistische standpunten. De serie evolueerde daarna, nam afstand van clichés en koos voor een meer realistische benadering, met meer afstand van echte gebeurtenissen. In totaal werden er 24 albums uitgebracht, met in het achterhoofd dat het laatste, Kuifje en de Alf-kunst, nooit werd voltooid. De auteur stierf aan een ernstige ziekte in 1983, bijna vier jaar nadat hij het project dat hij was begonnen had opgegeven na ernstige uitputting als gevolg van zijn gezondheidsprobleem.
De serie kwam veel later, vooral dankzij Ellipse, een productiemaatschappij opgericht door Philippe Gildas, beroemd presentator van Nulle part ailleurs, een amusementsprogramma uitgezonden op Canal . De Express ging terug op de creatie van de animatieserie en de uitdaging om Fanny Rémi, de tweede vrouw van Hergé die de rechten op het werk beheert, te overtuigen. Ondanks het financiële risico, dankzij het werk van meer dan zestig tekenaars, zag deze samenwerking tussen Frankrijk, België en Canada uiteindelijk het licht in 1992.
Hoewel het de bedoeling is om zeer trouw te zijn aan het originele werk, vooral wat betreft de visuals, mogen we niet vergeten dat het verschillende vrijheden en aanpassingen bevat. De animatieserie was namelijk bedoeld voor een breed publiek, inclusief jonge kijkers. Daarom werden elementen die gewelddadig of ongeschikt waren voor het publiek afgezwakt of zelfs verwijderd. Op dezelfde manier werden de eerste twee albums uit de licentie weggelaten omdat hun verhalen te controversieel waren.
De projecten die volgden
Zoals je misschien hebt gelezen, is het erg moeilijk om de rechten te krijgen om de licentie te exploiteren. De enige verfilming op het witte doek die we ons kunnen herinneren is De avonturen van Kuifje: Het geheim van de Eenhoorn. The Secret of the Unicorn (in de Franse versie) werd uitgebracht in 2011. Het werd geregisseerd door Steven Spielberg en was een vrije bewerking van het gelijknamige stripverhaal. Tot slot vinden we de meeste projecten in de wereld van videogames. Verschillende daarvan zijn van Infogrames, waaronder de bekendste, Kuifje in Tibet (1995 op SNES, in 1996 overgezet naar andere platforms waaronder de Mega Drive), die bekend staat om zijn moeilijkheidsgraad. Meer recentelijk kreeg de film van Steven Spielberg een nogal middelmatige bewerking van Ubisoft (2011), terwijl het duo Microids en Pendulo Studios in 2023 Kuifje Reporter – De sigaren van de farao uitbracht.
De projecten die worden overwogen
Twee projecten lagen op tafel. Het eerste was een nieuwe animatiefilm van Peter Jackson (King Kong, The Lord of the Rings), die nog steeds op zich laat wachten. Er is nog geen concrete informatie gegeven, zelfs geen release window. De tweede was een animatiefilm van Patrice Leconte, die Les Bijoux de la Castafiore wilde verfilmen. Helaas, volgens Voici‘s onthullingen eerder dit jaar, zal het project het daglicht niet zien. Het was de regisseur zelf die dit bevestigde door aan te geven dat de rechten door Moulinsart waren verkocht aan Paramount en dat alleen Peter Jackson, die werkt aan de nieuwe animatiefilm, ervan zou kunnen profiteren. De verklaring had in ieder geval de verdienste dat het de vlam van hoop levend hield voor fans die al 13 jaar wachten op het vervolg op The Secret of the Unicorn.
One Piece (1999)
“Fortuin, glorie en macht”, meer heb je niet nodig om de beweegredenen te kennen van de piraten die op de Grand Line op zoek gaan naar de schat van Gol D.. Roger’s schat. Op magische wijze staat deze laatste bekend als de One Piece, waaraan het werk zijn naam ontleent. Het eerste openingsthema van de serie is We Are! en werd in de originele versie gehouden toen de serie in het Frans werd uitgebracht. Het wordt uitgevoerd door Hiroshi Kitadani. Het is het startpunt van wat een geweldig avontuur gaat worden.
Het woord “groot” mag zelfs letterlijk worden genomen, want tot nu toe zijn er 22 seizoenen geweest met in totaal meer dan 1100 afleveringen. 25 jaar na de creatie wordt de serie nog steeds uitgezonden. Deze lange levensduur is te danken aan de vele personages, die vaak complex zijn geschreven, zoals Monkey D. Luffy, de held natuurlijk, maar ook alle bemanningsleden en de anderen, al dan niet terugkerend. Niemand weet waar de One Piece is, maar iedereen wil geloven in de legende die belooft dat wie hem vindt, de koning van de piraten wordt. Bovendien voegt het verhaal krachten toe die een hele nieuwe wereld van mogelijkheden openen, met name dankzij de demonische vrucht die onze held at en die hem zijn buitengewone elasticiteit gaf. Het maakt ook deel uit van het nekketsu-subgenre van shônen, zoals Saint Seiya, Dragon Ball, Naruto, Bleach en vele anderen.
Hoe het tot stand kwam
Gezien het succes van One Piece zou iedereen al moeten weten dat het een manga is die is gecreëerd door Eiichirō Oda. De eerste publicatie dateert uit 1997, het jaar daarvoor als we rekening houden met zijn twee eerder geschreven verhalen die bekend staan als Romance Dawn (deel 1 en deel 2). De auteur blijft het verhaal schrijven en de serie loopt nog steeds. Deel 109 is sinds 4 juli 2024 verkrijgbaar in Japan, terwijl Europese fans nog op deel 108 wachten. Aangezien de auteur een heel duidelijk idee heeft van het einde dat hij zijn werk wil bieden, zal hij doorgaan tot het voltooid is.
Logisch gezien het succes van de manga, liet het voorstel voor een animatieserie niet lang op zich wachten. Dit was des te meer waar omdat er in 1998 al een OVA het levenslicht had gezien (One Piece: Defeat Him! The Pirate Ganzack met volledige naam). Toei Animation zette de eerste stap in de productie van de serie. De serie is geproduceerd met het grootste respect voor het originele werk. Hoewel er inderdaad een paar verschillen of aanpassingen zijn, met name om sommige scènes minder schokkend te maken voor een jonger publiek of om een paar kleine verhalen toe te voegen om het garen te verlengen, moet worden erkend dat het verhaal van de serie dat van de manga zeer nauw volgt.
Projecten rond de licentie
Hoewel de manga en anime nog steeds in productie zijn, heeft dat andere projecten niet tegengehouden. Naast de eeuwige spin-offproducten heeft de licentie drie OVA’s (inclusief de OVA die is gemaakt voordat Toei de licentie onder zijn hoede nam) en ongeveer vijftien films die tussen 2000 en 2022 zijn geproduceerd. We zullen ze hier niet allemaal bespreken, maar het is vermeldenswaardig dat de eerste gewoon One Piece: The Movie heette. Er is ook One Piece: Strong World, een lange film van Munehisa Sakai die volledig werd gesuperviseerd door Oda. Voor de meest recente is er in 2019 One Piece: Stampede (voor de 20e verjaardag van de anime) en in 2022 One Piece: Red, een echte hit die de 25e verjaardag van de licentie markeerde.
Netflix is begonnen aan een live-action serie. Deze serie, die in verschillende opzichten lovend is ontvangen, biedt een echte toegangspoort voor nieuwkomers in de saga. Seizoen 2 is momenteel in productie. Tot slot kondigde Toei Animation op One Piece Day ’24 aan dat Wit Studio (Attack on Titan, Vinland Saga) momenteel de leiding heeft over een reboot van de animatieserie. Het project is in handen van regisseur Masashi Koizuka (Attack on Titan).
Het behoeft geen betoog dat uitgevers van videogames, zoals bij alle in het oog springende series, geïnteresseerd zijn in potentiële adaptaties. Bandai Namco Games heeft de leiding. Er zijn er meer dan veertig, waaronder een aantal die nooit buiten de Japanse grenzen zijn gekomen. Het eerste spel dat werd geëxporteerd was One Piece: Grand Battle! (PlayStation 1 en 2) in het begin van de jaren 2000. Daarna moesten we wachten tot 2006 om One Piece: Grand Adventure op PlayStation 2 te kunnen spelen. Daarna volgden meer releases, met name de Pirate Warriors-games. De laatste was One Piece Odyssey, een RPG die in 2023 werd uitgebracht op pc, PS4, PS5 en Xbox Series (in 2024 op Switch) om 25 jaar van de licentie te vieren.
<nl
Pokémon (1997)
“Op een dag zal ik de beste trainer zijn, ik zal vechten zonder uitstel, ik zal alles doen om te overwinnen en de uitdagingen te winnen […] Pokémon, vang ze allemaal, dit is ons verhaal, samen voor de overwinning, Pokémon”. Dit zijn de woorden van de aftiteling van het eerste seizoen van de animatieserie Pokémon. Het zijn zeker woorden die dertigers uit hun hoofd kennen, net zo goed als ze de lijst van de eerste 150 (en 1 met Mew) Pokémon kennen.
De oorsprong van Pokémon.
Hoewel Pokémon bestaat in de wereld van de manga, is de animatieserie er geen bewerking van, integendeel zelfs. Pokémon, de samentrekking van de naam Pocket Monsters, komt uit de wereld van de videogames. Om precies te zijn was het de Japanse studio Game Freak (met Satoshi Tajiri, geïnspireerd door zijn insectenverzameling toen hij jonger was) die in 1996 een videogame voor Nintendo ontwikkelde om op de Game Boy te spelen. Het principe is eenvoudig: spelers kruipen in de huid van een personage dat de Kanto-regio moet afstruinen om wezens met speciale vaardigheden te vangen, de beroemde Pokémon. Pokémon zijn er in alle soorten en maten en worden geassocieerd met een bepaald type (vuur, water, plant, gif, psychisch, fee, enz.). Uitgerust met een Pokédex, een soort elektronisch notitieboek met een lijst van alle soorten die je tegenkomt, heeft de speler twee doelen.
De eerste is het invullen van de Pokédex en de tweede is Pokémon Master worden, wat gevechten met zich meebrengt en dus evolutiemogelijkheden voor de Pokémon (niet allemaal). Het subtiele punt is dat er twee versies van het spel waren, Red en Blue (in Europa waren de eerste twee Red en Green in Japan). Het avontuur was hetzelfde, maar de twee versies bevatten slechts enkele van de 150 (151 inclusief Mew) Pokémon. Ze hadden dus één grote gemeenschappelijke lijst en een andere die verschilde. Dit betekende dat de consoles via een speciale kabel met elkaar moesten worden verbonden om de Pokémon tussen de twee versies te kunnen uitwisselen.
Om het principe van het verzamelen van Pokémon in afgeleide producten te materialiseren, kwam Nintendo met het idee om een kaartspel uit te brengen. De Pokémon Trading Card Game of TCG zag het levenslicht in 1996 in Japan dankzij Media Factory. Naast het verzamelen van Pokémon laten de kaarten de kenmerken van de Pokémon zien, waaronder hun levenspunten en aanvallen. Ze maken deel uit van een echt spel waarin duels mogelijk zijn, net als in videogames. Het Pokémon kaartspel is geïnspireerd op Magic: The Gathering en wordt ontwikkeld door Wizards of the Coast (het bedrijf dat verantwoordelijk is voor Magic). Het bedrijf gaf de kaarten uit tot 2003. Daarna komt The Pokémon Company aan de beurt, die het spel in eerste instantie internationaal en vanaf 2013 ook in Japan overneemt.
Dit brengt ons bij het tweede product gericht op het exploiteren van de Pokémon-licentie, de tv-serie van Oriental Light & Magic. Deze serie zag het levenslicht in 1997 en volgde de avonturen van Sacha gedurende 26 jaar. Dit zijn de eerste zeven cycli, maar het betekent niet het einde van de animatieserie. Met de achtste cyclus, ingeluid door Pokémon: Horizons, volgen we simpelweg nieuwe personages Liko, uit de regio Paldea, en Rhod, van het eiland Kanto. Ter informatie: in België kun je de serie bekijken op VTM kids in Vlaanderen en op Club RTL voor de Franstalige versie.
De projecten die volgden
De licentie is zo populair dat hij overal te vinden is. Afgeleide producten, doorlopende kaartspellen, manga, OVA’s, films, videospellen – Pokémon maakt deel uit van ons dagelijks leven. Wat videogames betreft, waren de meest opvallende releases Arceus in 2022, de laatste van de achtste generatie, en de Scarlet en Violet games, die de start van de negende generatie markeerden. Natuurlijk is de licentie sinds 2018 te ontdekken op Nintendo Switch. Een kleine uitzondering is Pokémon Go, het augmented reality smartphonegame waarin je wordt aangespoord om je huis uit te gaan om de wezens te vangen.
Aan de kant van de speelfilms herinneren oudere fans zich vast nog wel Mewtwo Strikes Back, de eerste film die begin jaren 2000 in Europa werd uitgebracht. Voor de 20e verjaardag is Mewtwo Counterattack – Evolution opnieuw gemaakt. Twee andere projecten trekken ook de aandacht. De Pokémon: Detective Pikachu film, de live-action adaptatie van het gelijknamige videospel, en Pokémon Concierge, een stop-motion Netflix-serie.
Volgende projecten
Er zijn drie aankomende Pokémon-projecten die je goed in de gaten moet houden, naast al het gebruikelijke nieuws over series die al aan de gang zijn. De eerste is het vervolg op Pokémon: Detective Pikachu, waarvan de toekomst nog onzeker is. Door de pandemie en de staking van Hollywood-schrijvers was het project aan het begin van het jaar niet actief in ontwikkeling. Dit werd bevestigd door acteur Justice Smith aan ScreenRant.
De tweede is Pokémon Legends: Z-A. Dit is de nieuwe Pokémon-game die in 2025 wordt uitgebracht voor Nintendo Switch. Er is nog niet veel informatie doorgesijpeld, maar een concepttrailer biedt een glimp van Illumis, waar een stedelijk herontwikkelingsplan aan de gang is. Het doel hiervan is, volgens de officiële beschrijving, om een stedelijke leefomgeving te bieden die “net zo goed bij mensen als bij Pokémon hoort”.
De derde, en nog concretere, is Pokémon Pocket. Dit is een aankomend smartphonegame voor iOS en Android die de TCG Live-ervaring volledig zal moderniseren door zich te richten op dynamische kaarten.
South Park (1997)
“J’vais à South Park, avoir l’esprit tranquille !
Tous mes amis m’attendent là-bas !
J’vais à South Park, ça va être génial !
Et je vais oublier tous mes tracas !”
Als je deze paar Franse woorden nog kent, uitgesproken door Gilbert Lévy (op muziek van de groep Primus), dan heb je in ieder geval de Franstalige aftiteling van South Park gehoord. Deze is ook beroemd vanwege de montage, waarbij handen over de beelden uit de animatieserie worden gelegd om van een paar stukjes papier en wat knipwerk de vier hoofdpersonen te maken, namelijk Stan Marsh, Kyle Broflovski, Eric Cartman en Kenny McCormick.
Zijn oorsprong
Net als The Simpsons is South Park een Amerikaanse animatieserie met een satire op de Amerikaanse samenleving. Hier maakt het stereotype gezin uit de middenklasse plaats voor vier basisschoolkinderen. De toon is ook heel anders: de oorspronkelijke creatie van Trey Parker en Matt Stone deinst er niet voor terug om zich te wagen aan geweld, grofheid, karikaturen en sarcasme. Een aantal zinnen zijn cultfavorieten geworden, waaronder “Oh my God: They killed Kenny” (een terugkerende grap in de serie), “Fuck you and I’m going home” en “I hate you guys! Serieus, ik haat jullie!”
Voordat de serie uitgroeide tot het succes dat het nu is, werd het geboren uit twee korte films die het makersduo respectievelijk in de jaren 90 maakte. Het moet gezegd worden dat ze een helpende hand hadden in de persoon van Brian Graden. Zoals vermeld in zijn introductie op de officiële website van Brian Graden Media, was hij degene die de opdracht gaf voor een korte film als kerstkaart. Hierna werd de serie ontwikkeld voor Comedy Central, met de personages die in de vroege jaren 90 waren ontwikkeld. Anekdotisch gezien leveren de makers van de serie veel van de mannelijke stemmen in de originele versie. Ze brengen ook een aantal beroemdheden in, of ze nu hun eigen personage of een ander personage nasynchroniseren.
On-screen projecten rond de licentie
De serie wordt nog steeds uitgezonden. Momenteel zijn er 26 seizoenen. De serie is verlengd tot seizoen 30, dat wil zeggen tot 2027. Tegelijkertijd heeft Paramount de exclusieve rechten om veertien tv-films uit te zenden, waarvan er al zes beschikbaar zijn op het streamingplatform. Lang daarvoor, in 1999, werden we getrakteerd op een verfilming van de serie. South Park: Bigger, Longer and Uncut nam de vorm aan van een muzikale komedie. De regie was in handen van Trey Parker, die voor het schrijven werd bijgestaan door zijn oude sidekick en Pam Brady. Zoals altijd zit de speelfilm boordevol referenties.
Video game adaptaties
Eindelijk is de licentie vrij goed benut in videogames. Dit begon al in 1998 met een first-person shooter voor de PC en Nintendo 64, met als bonus een port naar de eerste PlayStation. Acclaim probeerde het ook met andere genres, waaronder partygames met South Park Chef’s Luv Shack in 1999 en racen met South Park Rally in 2000. Alle drie de titels hebben echter één ding gemeen. Ze waren niet goed. We moesten wachten tot 2009 en torenverdediging van Doublesix om een noemenswaardige videogame-adaptatie te ontdekken.
.
De Xbox Live Arcade-titel zou in 2014 echter al snel worden overschaduwd door South Park: The Stick of Truth (PC, PS3, Xbox One). Waarom? Simpelweg omdat de titel een rollenspel is dat is ontwikkeld door Obsidian Entertainment en waarvan het script is geschreven door Trey Parker en Matt Stone. Het duo hield zelfs toezicht op andere aspecten van de ontwikkeling om fans van de licentie een spel te bieden dat het originele materiaal perfect respecteert.
En het was een succes, zo’n succes dat uitgever Ubisoft het spel in 2018 heeft geport naar PS4 en Xbox One en een vervolg heeft uitgebracht met de naam South Park: The Fractured but Whole. Hoewel Obsidian Entertainment zijn plaats heeft afgestaan aan Ubisoft San Francisco, blijft de kwaliteit gehandhaafd dankzij opnieuw de betrokkenheid van de makers. De Franstalige versie zal echter een zekere woede oproepen bij het publiek, aangezien de officiële Franse stemmen niet hebben meegewerkt aan dit deel en Ubisoft heeft moeten kiezen voor een noodoplossing. South Park: Snow Day, de laatste game in de licentie die in maart 2024 werd uitgebracht, had dit probleem tenminste niet. De titel van THQ Nordic heeft wel officiële Franse stemmen… Maar het heeft niet de uitstraling van zijn twee voorgangers.