In december 2018 ontdekten gamers op de pc en Nintendo Switch een indie-klompje genaamd GRIS (de game werd later geport naar PlayStation en Xbox). Een kleine zes jaar later komt de Spaanse studio Nomada met een nieuwe ervaring. Deze bevat Alba en een welpje genaamd Neva, waaraan de game zijn naam ontleent.
Neva neemt het recept van GRIS en past het een beetje aan door met name meer actie toe te voegen. Wat zeker is, is dat we de grote kracht van de vorige game van de studio uit Barcelona terugvinden, namelijk de artistieke richting. Er zijn zelfs enkele architecturale elementen uit de vorige titel terug te vinden. Maar dat maakt niet uit, want het geheel werkt wonderbaarlijk goed en er zijn nog een aantal andere nieuwe aspecten aan het spel. Het avontuur is gekoppeld aan de indeling van de seizoenen, dus je doorloopt de zomer, herfst, winter en eindigt in de lente. Hierdoor kun je de omgevingen variëren en de specifieke kenmerken van de seizoenen toevoegen, van kleurenschema’s tot veranderingen in de flora. Het resultaat is meer diversiteit, kleurvariatie en geluidseffecten. Het is duidelijk dat als je in de ban was van GRIS, je betoverd zult zijn door Neva, dat nog een stapje verder gaat.
De ontwikkelaars hebben opmerkelijk werk geleverd met de handgemaakte visuals. De achtergronden zijn gevarieerd en ze geven ons zelfs een aantal dynamische achtergronden met een geweldig effect. Het is iets moois. Elke seconde voelt als een schilderij, een gevoel dat wordt versterkt door het in- en uitzoomen. De muziek is niet te overtreffen, met spookachtige tonen die je voortgang begeleiden en meer epische momenten die de gevechtsfases onderbreken. De muziek past zich constant aan en voegt zo een extra dimensie aan de ervaring toe. Je wordt in slaap gesust door het universum en gaat met veel plezier op in elke scène, behalve als de rit lang duurt en je sneller probeert te gaan door misbruik te maken van de roll en dash. De weinige filmsequenties die zijn opgenomen voegen betekenis toe aan het verhaal, dat zich zonder een woord te zeggen ontwikkelt. Zelfs Alba, de jonge vrouw die je bestuurt, kan alleen maar “Neva” zeggen om de welp te roepen. Een deel van het verhaal wordt verteld door de gebaren en het gedrag van onze twee hoofdpersonen.
De connecties, de situaties, alles helpt ons om de relatie die hen bindt te begrijpen, de ins en outs. We voelen de emoties die hen binden en worden geraakt door bepaalde situaties. De twee trotseren moedig de duistere krachten die een wereld in doodsangst willen overspoelen. Het onderwerp is echter minder abstract dan in GRIS. Hier zijn de kwade krachten duidelijk geïdentificeerd, met een vijand als rode draad. Het begin van het avontuur legt uit hoe Alba en de welp elkaar ontmoeten, terwijl de rest van het verhaal duidelijk bepaalde sleutelmomenten in hun evolutie belicht, een thema dat parallel loopt met de cyclus van de seizoenen en de veranderingen die ze met zich meebrengen. Het avontuur is prachtig, ook al is het kort: 3u45 was genoeg om tot een einde te komen.
GRIS was een beschouwend spel met platformactie. Neva is een beschouwend spel, met platformfases en een gevechtssysteem. Het platformgedeelte is redelijk geslaagd, ook al haalt het bij lange na niet het niveau van de beste games in het genre. Voor degenen die bekend zijn met het spel, is de progressie erg mechanisch. Alleen de paar min of meer verborgen bloemen die je moet aanraken vereisen wat meer vaardigheid. Voor de rest ga je vooruit zonder echt na te denken en valt alles op zijn plaats, zelfs als de platforms dynamisch veranderen. Aan de andere kant kom je altijd terug bij de schoonheid van het spel en geniet je van elk detail op het scherm, ondanks de nogal minimalistische beelden. Sommige passages zijn zelfs behoorlijk duizelingwekkend. De tweede helft van het spel is veel succesvoller en interessanter om te spelen dan de eerste, die erg traag is. Dat komt waarschijnlijk door de gameplay, die traag op gang komt, waarbij veel ideeën druppelsgewijs worden verwerkt om ze een paar minuten later weer op te geven. Hoe dan ook, hoe mooi het ook is, de zomer zorgde er bijna voor dat we het avontuur opgaven. Pas de tweede helft van de herfst wist ons bij te benen en ons tot het einde toe bij de les te houden. Sommige passages zijn ook interessanter en voegen iets extra’s toe aan de sequenties die zijn gebaseerd op springen, dubbel springen, sprint (of rollen om de elementen van de duisternis te ontwijken).
Hetzelfde geldt voor gevechten. Alba is een jonge vrouwelijke krijger die niet aarzelt om haar zwaard te trekken om de duistere krachten te bestrijden. In het begin schakelt ze een paar takken haar basisvijanden uit. Later nemen deze vijanden imposantere of meer luchtige vormen aan. Nogmaals, de confrontaties evolueren gedurende het spel, inclusief Neva die in de loop van de seizoenen groeit en meehelpt. Ook hier is het goed dat de gameplay wordt vernieuwd naarmate het avontuur vordert, met een nieuwe, praktische aanval of nieuwe manieren om gevechten met verschillende vijanden aan te gaan. Desondanks blijft het systeem erg mechanisch. De patronen van de tegenstanders zijn vrij slecht en je moet op de juiste manier sparren om ze te verslaan, zelfs tegen eindbazen. Af en toe verlies je een levenspunt door een ongelukkige botsing of verminderde leesbaarheid doordat de camera uitzoomt, maar daar blijft het bij. Het directe gevolg hiervan is dat de moeilijkheidsgraad erg laag is voor gewone spelers. Voor een beginner vereisen bepaalde passages echter iets meer behendigheid. Bovendien kunnen degenen die dat willen kiezen voor een lagere moeilijkheidsgraad, waardoor ze zich vooral kunnen concentreren op de voortgang van het verhaal.
Conclusie
Neva is duidelijk een waardige opvolger van GRIS. De titel weet te boeien met zijn visuals die sterk geïnspireerd zijn op Ghibli-producties en de absoluut voortreffelijke soundtrack. Artistiek gezien is er niets op aan te merken. De beelden zijn misschien minimalistisch, maar de weergave is verbluffend. Bovendien brengt Neva met zijn systeem van seizoenen meer rondingen in het geheel, meer kleur en meer diversiteit dan zijn voorganger. Hetzelfde geldt voor de geluiden en muzikale thema’s. Alleen daarom al is het avontuur de moeite waard. Dit nieuwe spel probeert ook het eenvoudige beschouwende avontuur te overstijgen door steeds meer platform- en gevechtsfases toe te voegen. Er worden veel goede ideeën in verwerkt om de progressie te vernieuwen, maar veel ideeën worden ook snel weer terzijde geschoven na een paar minuten. Het geheel is erg mechanisch en het begin van het avontuur is zo traag dat het de meest pragmatische spelers die op zoek zijn naar een leuke ervaring wel eens zou kunnen afschrikken. Als je daar doorheen komt, zul je ongetwijfeld zo’n 3 uur en 45 minuten lang volledig gecharmeerd zijn.
Neva
Pros
- Artistiek onberispelijk
- Raakse, woordeloze vertelling
- Een beklijvende soundtrack
- Veel gameplay-ideeën
- Belangrijkere tweede helft
Cons
- Slappe start
- Te makkelijk
- Mechanisch verloop
- Lange passages
- Minder boeiende gevechten