Call of Duty-fans wachten al jaren op een opleving. Black Ops 6 is misschien niet de langverwachte messias, maar geeft wel weer hoop na een lange woestijnoversteek.
Het moet gezegd worden, Call of Duty is niet meer wat het geweest is. De laatste echt overtuigende aflevering dateert uit 2019. Dat was de Modern Warfare reboot. Sindsdien heeft de franchise de neiging om veel rondjes te draaien en vooral om de blunders te vermenigvuldigen… Tussen het zeer teleurstellende Vanguard en het gruwelijk slechte Modern Warfare 3 zijn de fans niet bepaald verwend. Black Ops 6, ontwikkeld door Treyarch en Raven, keert terug naar het succes door een beetje originaliteit te durven tonen.
Als je een regelmatige bezoeker van de serie bent, wist je waarschijnlijk al wat je kon verwachten. Er werken verschillende ontwikkelstudio’s aan Call of Duty-projecten. Infinity Ward is de bekendste, omdat het dezelfde studio is die de serie heeft opgericht en aan wie we de beste opus te danken hebben – ook de meest realistische. Treyarch heeft naam gemaakt met zijn zombie-multiplayermodi en zijn ietwat scherpere campagnes. En dan is er nog het onbeminde Sledgehammer, dat over het algemeen verantwoordelijk is voor de slechtste games (Modern Warfare 3, Vanguard en Advanced Warfare). Dit nieuwe opus is getekend door Treyarch en volgt op de Cold War-episode, die in 2020 werd uitgebracht.
Net als Cold War neemt Black Ops 6 ons mee terug in de tijd naar het begin van de jaren ’90, als de Golfoorlog in volle gang is. We kruipen in de huid van een ontheven elite-eenheid van de CIA, die het moet opnemen tegen een clandestiene organisatie die is geïnfiltreerd in de hoogste regionen van de Amerikaanse overheid. De missies in de game brengen je naar alle uithoeken van de wereld: van Rusland tot Bulgarije, via Italië, Koeweit en Irak. En het moet gezegd worden, deze nieuwe campagne is een groot succes omdat de inzet met gemak wordt verdubbeld ten opzichte van Modern Warfare 3 (reken op tussen de 6 en 8 uur gameplay) en over het algemeen veel leuker is.
De singleplayer-campagne van Black Ops 6 biedt een aantal zeer solide gameplaysequenties: voornamelijk de nerveuze aanvalsfasen in Koeweit en Irak, maar ook een lange gameplaysequentie in een mini-open wereld: een gigantische kaart in Irak waarop je een groot aantal secundaire doelen moet voltooien. De echte kracht van deze campagne ligt in het vermogen om een grote verscheidenheid aan gameplaysequenties te bieden: infiltratie, nerveuze vuurgevechten, meer verhalende sequenties, sciencefiction… Treyarch heeft niet geaarzeld om ver te gaan met de gekte, zelfs als dit betekent dat spelers worden verrast met sequenties die heel goed in een aflevering van de F.E.A.R-saga hadden kunnen passen, met paranormale sequenties, angst en sensatie. Waarom niet? Ook al moeten we toegeven dat het ei deze keer ver uit het nest is gevallen…
Maar word niet te enthousiast, want hoewel de singleplayer-campagne van Black Ops 6 over het geheel genomen een prima succes is, moet je toegeven dat er ook een aantal minpuntjes in zitten: oninteressante gameplaysequenties die maar aanslepen (vooral het infiltratiegedeelte, met zijn beperkte mogelijkheden en gebrekkige AI), een verhaallijn die niet erg interessant is om te volgen, personages die niet erg charismatisch zijn… Het is duidelijk dat de Modern Warfare-campagne van 2019 het beter deed.
Gameplaytechnisch worden we getrakteerd op een aantal zeer vernuftige nieuwe functies, met vreselijk effectieve eindbaasgevechten en vooral een rugzak vol mooie gadgets die je kunt gebruiken: roep een helikopter op die het huishouden doet (en schakel over naar de ‘heavy machine gun’-weergave voor een traktatie), bestuur een microvoertuig vol explosieven, lanceer aanvallen… Er valt genoeg plezier te beleven met de vele aanvallen die tot je beschikking staan. Er is ook een wapenwiel dat je toegang geeft tot alle uitrusting die je in het spel hebt opgepikt: werpmessen, flitsgranaten, granaten, mijnen, enz. En dan is er natuurlijk nog de schuilplaats, de plek waar je je personage kunt upgraden om een extra clip te krijgen of het leven van je agent te verlengen, voor een paar dollar (opgepikt tijdens missies). Het is behoorlijk goed uitgedacht, ook al wordt het concept niet perfect uitgebuit.
Aan de kant van de multiplayer is het beeld iets gemengder. Aan de ene kant is er een zeer goede Zombie-modus, zij het met slechts 2 maps, die vaak leiden tot vrij repetitieve spellen. De map Liberty Falls is waarschijnlijk het meest succesvol, omdat deze je midden in een kleine stad plaatst waar je geleidelijk elke spelzone moet vrijspelen door golven zombies te verslaan. De tweede, Terminus genaamd, is een donker penitentiair eiland met een meer verticaal gevoel. De formule is bekend: met elk fragment verzamel je dollars, die je vervolgens uitgeeft aan nieuwe wapens en upgrades. De originaliteit zit hem in het feit dat je mods kunt toevoegen (zoals je tegenstanders vertragen of in brand steken). Het spel wordt ook verlevendigd door de uitdagingen van S.A.M., een AI die je nieuwe uitdagingen geeft. Het speltype Zombie, dat met maximaal 4 personen in coöp kan worden gespeeld, is effectief maar voorlopig karig qua inhoud.
Naast de Zombiemodus zijn er meer traditionele multiplayermodi zoals team deathmatch, overheersing, zoeken en vernietigen, bevestigde eliminatie, free-for-all, strategisch punt, schermutseling, hoofdkwartier, controle en eliminatievolgorde. De grote nieuwe functie is de executievolgorde, wat een 6 tegen 6 wedstrijd is waarin de spelers van elk team moeten proberen een doelspeler van het andere team uit te schakelen. Het doelwit in kwestie heeft pantserplaten, radar en scoort 2 punten per frag, maar iedereen weet waar hij is. Het speltype is origineel, verfrissend en moedigt spelers vooral aan om naar buiten te gaan en contact te maken.
Er zijn in totaal 16 verschillende kaarten van verschillende kwaliteit. De helft is echt de moeite waard, de andere zijn opvulling. Waar het spel echter punten scoort, is in de gameplay zelf van de mobiliteit van de speler, met een nieuw besturingssysteem waarmee je kunt duiken, over de grond kunt glijden en in elke richting kunt rennen. Dit voegt enorm veel dynamiek toe aan het spel. Een andere nieuwe functie is de mogelijkheid om een vijand gevangen te nemen door achter hem te sluipen en hem dan als menselijk schild te gebruiken. Plezier! Last but not least hebben alle spelers een mes tot hun beschikking, waarmee ze hun tegenstanders in één klap kunnen uitschakelen als ze dichtbij genoeg weten te komen. Genoeg om je helemaal paranoïde te maken en je vooral te dwingen om mobiel te blijven.
Technisch is het spel best mooi, maar er is geen merkbare evolutie van de grafische engine. De titel bevindt zich duidelijk aan de bovenkant van het assortiment op de oude generatie. Het probleem is dat het nog steeds geen ‘new-gen’ Call of Duty is, en dat zie je terug in de graphics – het is niet oogverblindend. Het is mooi, maar het is lang geleden dat we een klap in ons gezicht hebben gehad met een Call of Duty en dat is erg jammer…
Twee rode kaarten om uit te delen: aan de ene kant de noodzaak om permanent verbonden te zijn met het netwerk om de campagnemodus te spelen, en aan de andere kant het hoofdmenu, de Call of Duty-hub, waar je doorheen moet om toegang te krijgen tot Black Ops 6, dat uiteindelijk gewoon een “uitbreiding” van Call of Duty is (net als de laatste 4 delen in de serie trouwens). Het voegt veel schermen en laadtijden toe en eerlijk gezegd hadden we het zonder kunnen doen.
Conclusie
Met Call of Duty: Black Ops 6 leveren Treyarch en Raven het beste deel af sinds 2019. De twee studio’s aarzelen niet om risico’s te nemen door de gameplay van de game te herzien (die dynamischer is), een singleplayer-mode te bieden die niet aarzelt om met sciencefiction te flirten en zwaar te leunen op diversiteit in de multiplayer. Black Ops 6 is niet het spel dat de franchise nieuw leven zal inblazen, maar het is wel de aflevering die een aantal stappen in de goede richting zet, en dat is al heel wat. De campagnemodus is solide – zij het verrassend -, de zombiemodus veelbelovend – maar vooralsnog inhoudsloos – en de multiplayer is zeer effectief. Het is zonder twijfel de beste game sinds Modern Warfare (2019). Maar ondanks alle inspanningen is het duidelijk dat de ontwikkelaars onder druk staan, want het tempo van de releases gaat onverminderd door. De content blijft licht bij de lancering en bovenal is de serie technisch gezien niet vooruitgegaan in 5 jaar. Het is tijd om over te stappen op de consoles van de nieuwste generatie…
Call of Duty: Black Ops 6
Pros
- A fairly successful single-player mode
- Treyarch lets loose with the storytelling and that's a good thing
- New gameplay features
- Effective multiplayer
Cons
- The main menu, the loading times to access Black Ops 6
- The need to be connected to play single-player
- Multiplayer is rather stingy in terms of content
- Some less successful passages in single-player (infiltration)
- Technically, the game isn't progressing any further