Wachtend op het vierde deel in de iconische serie, kunnen Metro-fans nu wachten met een virtual reality spin-off. Metro Awakening, dat de essentie van de serie weergeeft, biedt een volledige onderdompeling in de angstaanjagende wereld van Metro en zijn griezelige ondergrondse.
Het moet gezegd worden dat fans van de franchise sinds Metro Exodus niet veel hebben gehad om hun tanden in te zetten. Zoals we weten is er een nieuwe episode in ontwikkeling. Dus om de fans te laten wachten, heeft de Oekraïense (nu Maltese) studio 4A Games een verleidelijk concept bedacht: een virtual reality-episode die ook dienst zou doen als proloog voor de serie…


Zoals hierboven vermeld, is Awakening ook een VR-only aflevering. Dat betekent dat het alleen gespeeld kan worden met een virtual reality-headset. De nadruk ligt op immersie en gezien de ambitie van de studio hadden we echt een solide alternatief voor het uitstekende Half-Life Alyx kunnen verwachten. In de praktijk zitten we echter niet helemaal op hetzelfde niveau. Toegegeven, de game is ambitieus qua verhaal en richting, maar het is duidelijk dat de studio niet veel ervaring heeft met virtual reality. De structuur van de titel is extreem klassiek, met een sterk gefragmenteerd ritme. Het wisselt af tussen dialoog, lange loopsimulatorsequenties, buit en wilde vuurgevechten. Bovendien is het moeilijk om verrast te worden door de wezens in deze titel: elke actiesequentie wordt systematisch voorafgegaan door een enorme buitsequentie. Als gevolg hiervan is de game extreem repetitief van structuur en ontbreekt het wreed aan tempo. Het moet echter gezegd worden dat Metro Awakening ook zijn deel aan memorabele en geslaagde scènes heeft, of het nu de passages zijn waar je stiller moet zijn of bepaalde vuurgevechten, die echt goed geacteerd zijn.
4A Games heeft echt zijn best gedaan om je te helpen.
4A Games heeft zich echt gericht op interacties met de buitenwereld. Dit vertaalt zich in de game met, natuurlijk, heel veel deuren om te openen en knoppen om op te drukken, maar niet alleen dat, want het is letterlijk mogelijk om een gitaar op te pakken en erop te spelen of je te vermaken met physics door allerlei voorwerpen door de lucht te slingeren. Er is ook alles wat Metro Awekening tot een Metro-game maakt: de filters en batterijen om te vervangen, het horloge om regelmatig het luchtniveau in het filter te controleren, de rugzak en de “authentieke” wapens. Er zijn er echter vier.

Het probleem is dat het avontuur zich bijna volledig afspeelt in dezelfde settings: donkere, verlaten ondergrondse treinen die geen enkele vrijheid bieden qua progressie. Vergeet de open wereld van het vorige deel… Wat het bestiarium betreft, moet je het doen met slechts 3 verschillende soorten vijanden, wat zelfs voor een Metro-game niet erg veel is. Awakening bevat ook geen eindbaasgevechten. Het is duidelijk dat de studio keuzes heeft moeten maken, en hoewel Metro Awakening de ambitie had om een triple-A VR-game te zijn, is het in werkelijkheid op zijn best een aantrekkelijke VR-ervaring, maar zeker geen triple-A game. Dit is voelbaar tot en met de soundtrack van de titel, die de beroemde Russische nasynchronisatie mist, in tegenstelling tot zijn voorgangers.
Technisch is het spel best mooi en zelfs vaak artistiek zeer geslaagd, vooral wanneer je in het donker baadt. Licht onthult de vele onvolkomenheden. In het bijzonder de zeer eenvoudige modellering van de gezichten van de menselijke hoofdpersonen, de nogal flauwe texturen en sommige schetsmatige modellering. We wisten dat Awakening als VR-game geen miljoenen exemplaren zou verkopen, dus het budget zou een flinke deuk oplopen. De studio beperkt de schade en doet het uiteindelijk niet zo slecht op dit aspect.
Conclusie
In afwachting van het vierde deel in de franchise kunnen Metro-fans zich onderdompelen in het griezelige universum van de serie met deze behoorlijk succesvolle virtual reality spin-off. Het epische karakter van de game is vervangen door een intiemere ervaring, die echter wel een succes is vanuit narratief oogpunt. Op het gebied van gameplay is de onderdompeling compleet, maar de structuur van de game overtuigt niet, met repetitieve sequenties en een nogal matig levelontwerp. De studio heeft zich ook moeten inhouden als het op ambitie aankomt, en dat is te merken met slechts 3 vijandentypen, geen eindbazen en één enkele omgeving… Als je een Metro-fan bent, zul je hier zeker iets leuks vinden, maar laten we er geen doekjes om winden: ondanks de ambities blijft Metro Awakening dichter bij een leuke kleine ervaring om jezelf de stuipen op het lijf te jagen dan bij een triple-A virtual reality-game.