S.T.A.L.K.E.R. 2, een van de games waar het einde van het jaar reikhalzend naar uitkeek, zal ongetwijfeld veel stof hebben doen opwaaien. En terecht, want het spel is al 15 jaar in ontwikkeling!
Fans van S.T.A.L.K.E.R. hebben lang moeten wachten op het tweede hoofdstuk in de saga. Toegegeven, er waren al 3 delen in de serie, maar volgens de ontwikkelaars zelf moest dit tweede hoofdstuk het vervolg op het eerste opus worden, en niet een simpele spin-off of uitbreiding zoals de twee vorige titels… 15 lange jaren, zo lang heeft het geduurd voordat de Oekraïense studio GSC eindelijk zijn game afleverde. 15 jaar waarin het project zijn ups en downs heeft gekend. Een tijd lang werden de oprichters van de studio zelfs beschuldigd van oplichting door een deel van de community. Maar de ondertekening van een exclusieve deal met Xbox gaf fans weer hoop. En hier is het dan vandaag, op de PC en Xbox Series.
S.T.A.L.K.E.R., dat alleen op de pc is uitgebracht, blijft een monument onder de videogames, het type FPS dat de geschiedenis van games heeft gemarkeerd, vergelijkbaar met Half-Life, Goldeneye 007, Perfect Dark of Wolfenstein. Het spel onderscheidde zich van de anderen dankzij de open wereld en het duistere universum, waarin spelers zich in het hart van de verboden zone van Tsjernobyl bevonden. De titel was gericht op overleven en bood een rijk universum en een rijke lore. Meer dan 20 jaar later is de franchise terug met een vervolg dat de verdienste heeft trouw te zijn aan het origineel, misschien zelfs een beetje te trouw…
Vanaf het eerste contact met de game voel je het: S.T.A.L.K.E.R. 2 is een vervolg dat de lore, het universum en de oorsprong van de serie respecteert. Met de pad in de hand krijg je de indruk dat je een bijgewerkte versie van het origineel speelt. We vinden alles terug wat de franchise tot een succes heeft gemaakt: een uitgestrekte spelzone om te verkennen, geïnspireerd op de Tsjernobyl-exclusiezone, een vrij uitgebreid bestiarium met menselijke vijanden, gedrochten, anomalieën, gemuteerde dieren,…, een vrij gevarieerd arsenaal en een concept dat erg gericht is op overleven.
De Tsjernobyl-exclusiezone is de facto geen spelzone zoals alle andere, omdat er een onberekenbaar aantal gevaren in schuilt… Radioactiviteit is zeker aanwezig en je zult het niet alleen moeten vermijden, maar jezelf er ook voor moeten behandelen. Er zijn ook talloze anomalieën van verschillende soorten die als valstrikken voor de speler fungeren. Gelukkig laat een radar je weten wanneer ze in de buurt zijn… De meeste geven ook visuele aanwijzingen voor hun aanwezigheid. En dan zijn er natuurlijk nog de vele soorten mutanten, misvormde wezens en mensen die je proberen uit te schakelen. Zoals elk goed overlevingsspel leunt het spel ook zwaar op buit: je moet wapens en munitie verzamelen uit de lijken van je vijanden, maar ook verschillende goederen zoals voedsel om je te voeden, water, wodka om je te genezen van de straling en verband om bloedingen tegen te gaan. Het spelsysteem is redelijk goed ontworpen, ook al krijg je de onaangename indruk een spel van 20 jaar geleden te spelen. En dan zijn er natuurlijk nog die stralingsgolven die het landschap met regelmatige tussenpozen volledig doorstralen en je dwingen een schuilplaats te zoeken om te overleven…
Op papier had dit alles ons een droom verkocht. Maar niet in de praktijk, het is een wrede desillusie. Ten eerste omdat je al snel merkt dat het spel met een troffel is afgewerkt. Er zitten zoveel bugs in dit spel dat je begint te twijfelen of de ontwikkelaars ze ooit allemaal zullen kunnen patchen… Van het zwevende lijk tot de eindbaas die vast komt te zitten voor een krat, en niet te vergeten de beschadigde save, de crash en honderden bugs met textures die niet worden weergegeven. Als gamer hebben we zelden zo’n festival van bugs gezien. Zelfs de remake van XIII, die een paar jaar geleden uitkwam, was schoner toen hij uitkwam.
Dus, we begrijpen natuurlijk dat dit een triple A-game is en dat de context nogal eigenaardig is: de ontwikkelaars waren gevestigd in Oekraïne ten tijde van de invasie van het land door Russische troepen. Sommigen stierven aan het front. De meesten werden overgeplaatst naar Tsjechië en het is onvermijdelijk dat dit alles de uiteindelijke kwaliteit van de titel heeft beïnvloed. Dat gezegd hebbende, laten we niet vergeten dat de game 15 lange jaren in ontwikkeling was en vorig jaar al, toen we de titel uitprobeerden op Gamescom, wezen we met een beschuldigende vinger naar de rampzalige afloop van de titel…
En het probleem is dat, zelfs zonder deze bugs, S.T.A.L.K.E.R. 2 verre van een fenomenale game is… De AI is uiterst gebrekkig, de game zit qua opbouw zeer slecht in elkaar, sommige sequenties zijn extreem vervelend, de verhaallijn is over het algemeen niet erg interessant om te volgen, het ontwerp van sommige vijanden is lachwekkend, de modellering van gezichten doet je ook glimlachen, om nog maar te zwijgen van de absoluut afschuwelijke Engelse nasynchronisatie. Uiteindelijk moet je je afvragen of S.T.A.L.K.E.R. 2 de facto al vanaf het begin een scam was. Want zeg nou eerlijk, waar is al het budget voor deze game gebleven?
Visueel is het ook verre van de klap in het gezicht die wordt geadverteerd. Sommige panorama’s zijn zeker erg mooi, maar over het algemeen hebben we te maken met een spel dat heel goed op de oude generatie had kunnen draaien, met droopy textures, vaak erg schetsmatige modellering, visuele effecten die soms volledig mislukken… We hebben spellen gezien onder de Unreal Engine 5 die veel succesvoller waren. Het ergste van alles is dat de framerate verre van optimaal is. We hebben vaak last van vertragingen tijdens opnamesessies, die soms ronduit storend kunnen zijn. Dit is des te meer jammer omdat de titel qua gevoel best aangenaam is. De vuurgevechten zijn snel, de wapens voelen uitstekend aan en het overlevingsgedeelte is over het algemeen behoorlijk geslaagd, ook al betreuren we het gebrek aan uitleg…
Nee, S.T.A.L.K.E.R. 2 is geen complete ramp. Fans van de serie zullen ongetwijfeld blij zijn dat ze weer in de zone kunnen duiken zodra de game is gepatcht. En geloof ons, het zal waarschijnlijk maanden duren om alles te repareren… Maar zelfs als de game in perfecte staat was uitgebracht, zou S.T.A.L.K.E.R. 2 waarschijnlijk geen videogamegeschiedenis hebben geschreven, want de facto is het in het beste geval een gemiddelde FPS, in het slechtste geval een slechte Fallout 76-kloon…
Conclusie
S.T.A.L.K.E.R. 2 is samen met Dragon Age: The Veilguard een van de grootste teleurstellingen van dit jaar 2024. Hoewel de game van SGR trouw blijft aan het universum van S.T.A.L.K.E.R. en een aantal leuke vuurgevechten bevat, voelt het over het algemeen aan als een titel van twintig jaar geleden die niet is gemoderniseerd… of verfijnd, wat dat betreft. Ondanks 15 jaar ontwikkeling zit de game vol bugs, tot het punt waarop je soms vast komt te zitten in het avontuur door een save die weigert te laden. Visueel is het ook niet bepaald glorieus voor een ‘new-gen’ game die draait op de Unreal Engine 5. Maar wat het meest teleurstellend is, is de algehele spelervaring, met lange laadtijden, een framerate die bepaalde gevechten in de weg zit, bugs bij het richten, schetsmatige AI, eindbazen die worden geblokkeerd door een krat… De grandioze open wereld die ons was beloofd, lijkt ook gruwelijk saai, leeg, doods en vooral repetitief van samenstelling. Het is niet allemaal kommer en kwel, de vuurgevechten zijn ondanks de talloze bugs nog steeds leuk en de survival- en plunderervaring in de ingewanden van Tsjernobyl is een feest, maar het moet gezegd worden dat de serie slecht verouderd is. Patches zouden de ervaring logischerwijs moeten verbeteren, maar verwacht zelfs zonder bugs niet de FPS van het decennium, of zelfs van de maand om eerlijk te zijn…
S.T.A.L.K.E.R. 2
Pros
- Mooie panorama's
- Gameplay die nog steeds leuk is
- Gemak van het verkennen van de zone
Cons
- Niet erg interessante verhaallijn
- Slechte art direction
- Slechte Engelse nasynchronisatie
- Game vol bugs
- Simpele AI