De ontwikkelaars van Megagon Industries zijn een paar jaar na hun eerste game terug. Lonely Mountains: Snow Riders is een echte opvolger van hun eerste productie en neemt de formule en het concept over.

In 2019 verscheen Lonely Mountains: Downhill, de nieuwste game van de Duitse studio Megagon Industries. Met deze titel had het in 2013 opgerichte onafhankelijke team een mooi kritisch succes behaald. In Downhill moest je racen met een mountainbike. Het doel was om zo snel mogelijk en zonder al te veel fatale valpartijen een bergachtig parcours af te leggen. Lonely Mountains: Snow Riders is sinds een paar dagen verkrijgbaar en neemt de codes van zijn voorganger over, maar dit keer in de sneeuw.

We spelen als personage in een bergachtige omgeving.

We spelen als een personage dat kan worden aangepast met verschillende kapsels en soorten kleding. Er is geen verhaalcontext; we worden direct uitgenodigd om deel te nemen aan skiwedstrijden voor één speler of meerdere spelers. In de singleplayer-modus skiën we de verschillende pistes helemaal alleen en biedt de titel een aantal uitdagingen die op de pistes moeten worden voltooid, terwijl we in de multiplayer-modus in echte races tegen andere mensen worden gegooid, alleen of als onderdeel van een team. De game heeft ook een ‘Zen’-modus waarin je zonder timer of doelen op de circuits van de game kunt spelen en gewoon kunt genieten van de rit.

Het hele punt van SnowPlay is dat je je niet hoeft te vervelen.

Het hele punt van Snow Riders ligt in de zeer succesvolle gameplay. We hebben een knop om te bewegen, een om te hurken en snelheid te maken, een andere om te remmen en verschillende combinaties om trucs uit te voeren. De gameplay is eenvoudig en effectief, met een geweldig gevoel en een zeer snelle leercurve. Met deze hulpmiddelen moeten we over circuits navigeren die soms verschillende paadjes bieden en een heleboel snelkoppelingen verbergen die we moeten ontdekken door te experimenteren.

Hoe eenvoudig het concept ook is, de titel laat al snel zien hoe moeilijk het is

Het is echter niet zo eenvoudig, want de game bevat een aantal echte fysica-functies die het navigeren over de verschillende circuits veel lastiger maken dan het lijkt. De gameplay is veeleisend en goede tijden neerzetten zonder al te veel dood te gaan is een echte uitdaging. Je moet de physics van het spel leren beheersen, maar je moet ook de verschillende circuits leren kennen. Deze laatste zijn erg goed ontworpen en worden ook steeds moeilijker, waardoor de ervaring erg complex is, maar ook erg bevredigend als je ze eenmaal onder de knie hebt.

Terwijl de gameplay goed is, is het moeilijk om niet te mopperen over de camera, die soms kleinzielig kan zijn. Deze bevindt zich hoog en zorgt ervoor dat we ons personage en wat er om hem heen gebeurt goed kunnen zien, maar hij kan zich af en toe zo opstellen dat hij ons zicht belemmert en we niet kunnen zien wat er voor ons gebeurt. Online spelen kan ook een beetje temperamentvol zijn, met af en toe wat bugs en schokken.

De levels worden steeds complexer naarmate de game vordert.

De titel biedt ook niet veel inhoud. De volledige parcoursen kunnen vrij snel worden doorgenomen (hoewel het vrijspelen wel wat tijd kost), maar de titel probeert ons wel te verleiden om een levelsysteem uit te spelen om na verloop van tijd cosmetische items vrij te spelen. “Proberen”, ja, want dit aspect is niet erg verkoopbaar en we zullen eerder blijven voor de liefde voor scoren, competitie of speedrun, dan om nieuwe kleding voor ons personage vrij te spelen. Gezien de vele contentupdates die Lonely Mountains: Downhill heeft gekregen, is het mogelijk dat Snow Riders in de loop van de tijd beter wordt.

Snow Riders biedt een charmante visuele weergave, met “lowpoly” personages en landschapselementen die enigszins doen denken aan vroege 3D-games. Dat weerhoudt het spel er niet van om er mooi uit te zien en circuits te bieden waarvan je de lay-out snel herkent. Het spel is echter erg discreet als het op geluid aankomt en biedt geen muziek tijdens de races. De geluidseffecten en omgevingsgeluiden zijn echter zeer overtuigend en geven de ervaring soms zelfs een ontspannen randje.

Lonely Mountains: Snow Riders is verkrijgbaar voor de PC en Xbox Series, maar ook via Game Pass. Het is een zeer geslaagde sneeuwracegame, zij het een die in veel opzichten erg minimalistisch blijft. Zowel arcadeachtig als veeleisend, liefhebbers van dit soort gameplay kunnen hun hart ophalen.

Conclusie

Na het grote succes van Lonely Mountains: Downhill bieden de ontwikkelaars van Megagon Industries sinds een paar dagen Lonely Mountains: Snow Riders aan. Deze nieuwe titel borduurt voort op het concept van de eerste, een bergracegame, maar deze keer in de sneeuw. De game heeft een zeer geslaagde gameplay, die zowel makkelijk op te pikken als veeleisend is, en biedt goed doordachte tracks en een zeer goed gevoel. De camera vormt soms een probleem, maar het resultaat is zeer overtuigend. Online multiplayer is ook een welkome toevoeging, ondanks een paar technische problemen die we tijdens het spelen tegenkwamen. Helaas lijdt de titel onder een weinig opwindend progressiesysteem en een vrij lichte inhoud. De art direction is erg effectief, maar de totale afwezigheid van muziek tijdens het spelen is een beetje verontrustend. Desondanks is Lonely Mountains: Snow Riders een titel die fans van arcade-gameplay zeker zal overtuigen.

Lonely Mountains : Snow Riders

Gameplay

8.5/10

Inhoud

7.0/10

Graphics

7.5/10

Soundtrack

4.5/10

Finish